01/06/2018, dag 75, etappe 71, naar Muros del Nalòn
Gisterenavond uitgeweest! Heb Aviles bezocht, een mooie stad met zeer veel historische gebouwen. Aviles is kandidaat-cultuurstad van Europa voor 2019. Spijtig dat zij zo omringd is door fabrieken.
En als je iets wil posten: ik vond geen brievenbus!!!
In 1 van de vele leuke cafeetjes at ik lekkere sardientjes, overspoeld met de nodige, op traditionele wijze uitgeschonken, Asturische Sidra. Sidra wordt van o 1 meter hoog in je glas gegoten, slechts 1 grote slok per keer, zodat je het dan ook , omwille van de smaak, in 1 keer kunt opdrinken. De barman vult je glas wel opnieuw, op je eigen tempo, super!!! 👌👌👌😅😅😋🥂😜
Vanmorgen ben ik om 7u45 vertrokken. Daar het leek te gaan regenen, had ik mijn rugzak reeds afgeschermd, en inderdaad, na 1 uur stappen, begon het te regenen!!! 🌧🌧🌧💦💦💦
Door de bebouwde kom van Soto el Berco, en vanaf hier ging het steil omhoog, én de gebruikelijke eucalyptus- bossen in. Eerst hebben wel nog een aantal koeien mijn weg versperd, maar daarna ging het langzaam en slingerend verder omhoog. Er kwam stilaan ook wat water op het pad. Bergaf, en het was een heel lange bergaf, van wel 4 km werd mijn pad dan ook stilaan, gelukkig een zeer ondiep, bergriviertje.
Tip: stap waar het water stroomt, daar heb je het minste slijk! 👣👣👣
Rond 12 u kwam ik het bos uit, met zicht op de Nalòn- rivier, op 4 km van mijn Albergue.
Gelukkig was er hier een cafeetje, voor mijn lunch, met heerlijke pinchos de la
Casa. Nadien was ik tegen 14 u in mijn nagelnieuwe, slechts sedert 1 maand open, albergue de la Naranja, geopend door de sypmathieke hospitalero Victor. Victor woont in Valencia, maar heeft zich gewaagd aan dit nieuwe avontuur in zijn leven, om gedurende 6 maand per jaar uitsluitend te leven als hospitalero. Hij zorgt voor de maaltijden, kuist de kamers, zorgt voor het bedlinnen en voor de gezelligheid. Hij heeft dat zeer goed gedaan voor zijn 10 gasten gisteravond: 1 Check, 1 Belg, 3 Duitsers en 6 Italianen, waarvan 1 Sardiniaanse. Wij hebben leuk bijgepraat gisteravond.
En als je iets wil posten: ik vond geen brievenbus!!!
In 1 van de vele leuke cafeetjes at ik lekkere sardientjes, overspoeld met de nodige, op traditionele wijze uitgeschonken, Asturische Sidra. Sidra wordt van o 1 meter hoog in je glas gegoten, slechts 1 grote slok per keer, zodat je het dan ook , omwille van de smaak, in 1 keer kunt opdrinken. De barman vult je glas wel opnieuw, op je eigen tempo, super!!! 👌👌👌😅😅😋🥂😜
Vanmorgen ben ik om 7u45 vertrokken. Daar het leek te gaan regenen, had ik mijn rugzak reeds afgeschermd, en inderdaad, na 1 uur stappen, begon het te regenen!!! 🌧🌧🌧💦💦💦
Door de bebouwde kom van Soto el Berco, en vanaf hier ging het steil omhoog, én de gebruikelijke eucalyptus- bossen in. Eerst hebben wel nog een aantal koeien mijn weg versperd, maar daarna ging het langzaam en slingerend verder omhoog. Er kwam stilaan ook wat water op het pad. Bergaf, en het was een heel lange bergaf, van wel 4 km werd mijn pad dan ook stilaan, gelukkig een zeer ondiep, bergriviertje.
Tip: stap waar het water stroomt, daar heb je het minste slijk! 👣👣👣
Rond 12 u kwam ik het bos uit, met zicht op de Nalòn- rivier, op 4 km van mijn Albergue.
Gelukkig was er hier een cafeetje, voor mijn lunch, met heerlijke pinchos de la
Casa. Nadien was ik tegen 14 u in mijn nagelnieuwe, slechts sedert 1 maand open, albergue de la Naranja, geopend door de sypmathieke hospitalero Victor. Victor woont in Valencia, maar heeft zich gewaagd aan dit nieuwe avontuur in zijn leven, om gedurende 6 maand per jaar uitsluitend te leven als hospitalero. Hij zorgt voor de maaltijden, kuist de kamers, zorgt voor het bedlinnen en voor de gezelligheid. Hij heeft dat zeer goed gedaan voor zijn 10 gasten gisteravond: 1 Check, 1 Belg, 3 Duitsers en 6 Italianen, waarvan 1 Sardiniaanse. Wij hebben leuk bijgepraat gisteravond.
Reacties
Een reactie posten