Dirk Corrijn gaat naar Compostella

Onrustige nacht gehad in A Brea: gisteravond speelde Spanje tegen Portugal, en op het eind van de match heeft Ronaldo de nakende Spaanse overwinning weg gescoord. Vermoedelijk heeft iemand uit de keuken van ons hotelletje dat slecht verteerd. Want rond 10u30 hoorden wij in de keuken heel wat borden breken. 😉 ...Voor de rest van de nacht was het gelukkig vrij rustig. Vroeg uit de veren, want ons ontbijt was gepland tegen 7u30. Héél de familie was er op tijd ! 😄 Bijgevolg konden Ludo en ik om 8u15 op pad gaan. Ondertussen zorgden Petra, Evelien en Dries, voor de verhuis naar ons pensionnetje in het centrum van Compostella. Maar mijn rugzak wenste ik toch nog eens zelf te dragen hoor! Onze laatste 25 km verliepen bijzonder vlot, wegens zéér mooi weer, en een prachtig camino-pad, dat zich slingerde langs heuvels en door bossen, via mooie grindpaden (géén beton gelukkig!!!). Om ongeveer 10u30 kwamen wij aan ons eerste terrasje voor een koffie. Hier kwamen wij een oude bekende tegen

Vanmorgen ontbeten samen met mijn familie op bezoek: Ludo, Dries en Evelien. Tegen 9 u zijn Ludo en ik op Camino vertrokken, terwijl Petra met Dries en Evelien naar Vilalba is gereden, om onze auto te recupereren. Tot mijn spijt kregen Ludo en ik deze voormiddag géén aangename weg voorgeschoteld. Wij hebben gedurende 12 km beton en asfalt onder de voeten gekregen, terwijl het meestal lichtjes bergaf ging. Dit maakt de stap zwaarder, en het was moeilijk om van de mooie bosrijke omgeving te genieten. Het gezelschap van mijn zoon maakte de beleving dan weer goed, doordat wij de gelegenheid hadden  om bij te praten 👣👣😅😅❤️❤️👌👌 Om 11u30 aankomst in Arzua. Net op tijd om een bij Ludo opkomende voetpijn te verlichten en verzorgen. Mijn Arnica-gel deed wonderen en verhinderde een opkomende blaar. En om de honger te stillen deden onze met Sardinas belegde bocadillos de rest. Tegen 12u30 konden wij opnieuw op pad. In Arzua komen de Camino Frances en de Camino del Norte samen. Dus van

Wat een locatie: hotel Bi Terra in Reguela! In the middle of nowhere! Midden in de natuur én de rust!!! Heerlijk gegeten én geslapen! 😔😔 Geen kat gehoord vannacht! Wél een paar honden, maar dat viel toch nogal mee! Zo goed geslapen dat opstaan moeilijk viel. Het ontbijt kon slechts vanaf 8 uur. Transfert nazr start om 8u30 en gestart om 8u45 👣👣🤣🤣 in de mist!!! Het parcours ging lagzaam maar zeer zeker bergop, zelfs tot op 720 meter. Jammer, maar het decor is de mist in gegaan 🌫🌫😅🤞 Tegen 10 uur waren wij 200 meter lager, uit de mistlaag, én in de zon 😅😅🌤🌤 Nog 1 uurtje verder, spijtig maar langs een grote weg, en wij kwamen aan in Meson, met gelukkig een terrasje voor de koffie 😋😋 Vanaf Meson kreeg het parcours gelukkig opnieuw een wending naar een hobbelig bospad, met heuvels en dalen, gedurende 7 km tot in Sobrado dos Monxes. 👣👣 Petra had al een heel tijdje pijn in de voeten, met 3 blaren ( 2 rechts en 1 op linkervoet). Té pijnlijk om verder te gaan na de lunch.

Gisteravond zijn wij gaan eten in een plaatselijk mini-restaurantje, gerund door een top-enthousiaste uitbater, met een in Spanje gebruikelijke voornaaam: Jesus. Jesus en zijn vrouwtje hebben ons op en top bediend en verwend met heerlijk en eerlijk voedsel. Ik gaf hem een tip, en hij gaf ons extra dessert in ruil 👌👌😋😋🤗🤗 Zijn lijfspreuk: ‘ I have nothing, but I have all I need’. Een café-baas met een gouden hart 👣❤️ De nachtrust in de albergue was goed, maar kort!!! 😣😣 Om 4 uur was de eerste vrolijkerd krakend, de trap af aan t stappen, om beneden met veel geritsel, en later gesmek, zijn rugzak in te pakken, en wat te eten. Waarschijnlijk om naar Sobrado dos Monxes, 43km, te stappen. De volgende 2 vrijwilligers voor dezelfde afstand, deden hem dat na vanaf 5 uur. Er was nog weinig sprake van nachtrust, maar wij bleven dapper tot 6u30 in ons bedje liggen. Wij hebben diezelfde etappe in 2 opgedeeld. Vandaag stappen wij naar Reguela, over 21,8 km. Na ons ontbijt, rond 7 uur

Gisteren heeft Petra een welverdiende rustdag genomen, samen met mij natuurlijk 😁😁👍👍🥂🌂🌧💦 Vilalba is zeker een bezoekje waard!!! Vanmorgen was Petra nodeloos een beetje nerveus, want zij heeft nog frisse benen👣👣👍👌 Wij zijn op Camino vertrokken om 8u15, aan ons hotel, Terra Cha, waar de auto veilig opgeborgen achter blijft. De straten lagen nat, maar het regende ( nog) niet. Dus begonnen wij zonder regenkledij, aangezien wij nooit hopen op regen. Het pad zelf was eigenlijk fantastisch vanaf km 1 👣👣 Nog geen 100 meter buiten de stad zaten wij reeds op een bospad, in het groen en met glooiende hellingen. Spijtig dat het na een uurtje begon te motregenen! 👣👣🌧🌧 maar zo kon Petra meteen haar regenkledij testen: goedgekeurd en zéér gewaardeerd gedurende meer dan een uur 😅💦😅💦 Om 10u15 stapten wij net een cafeetje binnen voor een koffie, toen het eindelijk begon te gieten 💦💦💦😁😁🤞🤞 Spijtig toch dat wij dat een half uurtje later niet meer mochten meemaken 👣👣😅😅

Wat een prachtige avond gisteren, in O Xistral! Wie ooit de Camino del Norte doet... kom hier voor uw onderdak in Castromaior!!! 👌👌👌👍👍👍 Het hospitalero-echtpaar Carmen en Jaime hebben kosten noch moeite gespaard, voor een prachtig in het groen gelegen Albergue, volledig vernieuw, zéér veel ruimte, én voldoende sanitair!!! Ook het avondmaal was prachtig verzorgd, met lekkere wijn, en als afsluiter een paar straffe Orujo’s (agua ardiente)...... par arriba - par abajo - par al centro - y al entro!!! ( ad fundum!!!) 🤞🤞🤞🥂🥂🥂😋😋😋 Bovendien zorgde Jaime voor aangepaste muziek, en wij zorgden voor de ambiance! 👣👣👣 Wij hebben er een feestje van gemaakt, want mijn laatste avond zonder Petra moest toch gevierd worden!👣👣👣😅😅😅🥂🥂🥂 Na een heerlijke nachtrust, en een super ontbijt, verzorgd door Jaime, ben ik samen met Ana en Miguel vertrokken. Het weer was behoorlijk, alhoewel wat frisjes, dus werd er vlot gestapt. Maar hoe dichter bij Vilalba, hoe sneller ik ging. Dus o

Vanmorgen werd in het klooster ons ontbijt geserveerd om 8 uur. Dus konden wij op pad om 9 u15. Er zouden van uit Mondoñedo 2 verschillende caminos naar Abadin lopen, maar wij hebben er slechts 1 gevonden. Onze Camino volgde de openbare weg, en ging langzaam, maar zeker, met stijgingspercentages tot 10% omhoog. Bovendien was de zon er eindelijk nog eens, echter vergezeld van een zeer frisse tegenwind. Wij volgden de flank van een schitterende vallei, met prachtige vergezichten, met windmolens op de bergrug, waar wij naar toe stapten. De wag was hoofdzakelijk asfalt, maar doordat het afwisselend klom en dan weer wat daalde, kregen mijn voeten toch voldoende afwisseling onder de schoenen geschoven. Het klom eigenlijk nog zeer behoorlijk, zodat ik uiteindelijk bijna een uur eerder dan Miguel en Ana in Abadin arriveerde. Genoeg tijd dus om voor ons 3 een restaurantje uit te kiezen om samen te lunchen. De middaglunch is in Spanje de voornaamste maaltijd, en daar wij vanavond in een Alberg

Wat een rustige nacht in het kleine Villamartin, in een ‘puur natuur’ omgeving!!! Om 8u15 op pad, samen met Ana en Miguel. Ana woont in Santander, en is psychologe, op vakantie. Miguel is 64, gepensionneerd Frans ambtenaar. Zijn Spaanse ouders zijn met hem uitgeweken, uit Almeria, naar de Savoye, in Frankrijk toen hij zes jaar oud was. Miguel wou eigenlijk de Camino opgeven, toen hij Ana ontmoette, aan het station van Ribadeo. Ana ging er dus net aan beginnen, en zij overtuigde hem om samen met haar de Camino uit te lopen. Onze tocht van vandaag was de eerste 3 km redelijk vlak, maar toen ging het bergop en ging hun tempo zodanig achteruit dat ik er alleen vandoor ging. Op km 10 ontmoet ik de Portugese Fatima, die net wat had gerust. Samen met haar op pad voor de laatste 9 km. Fatima is 61, heeft tot 4 jaar geleden in Zwitserland gewerkt, en is toen samen met haar man verhuisd naar Portugal. Na de verhuis is zij vanuit Zurich te voet naar Compostella gegaan, en doet nu jaarlijks g

Nog 3 dagen en ik zie Petra terug, in Vilalba. Eigenlijk kan ik er zijn in 2 dagen, dus pas ik mijn etappes wat aan. Daarom stap ik vandaag slechts 19 km. Ik begin er aan om 8 uur, en stap door een toch wel zeer rustig Ribadeo. Na een half uur ben ik ruim buiten de stad. Vandaag neemt de Camino afscheid van de kust, en trekken wij stilaan richting zuidwesten. Er was vanaf 9 uur zonneschijn, zodat ik bemerkte dat mijn schaduw was opgeschoven richting 2 uur. Ook nieuw in Galicia, is dat de Camino-wegwijzers het aantal resterende kilometers tot Santiago de Compostella vermelden, tot op de meter.  Wij volgen eerst een oude rijksweg, die.werd vervangen door de nieuwe RN, zodat die oude weg er omheen slingert. Op km 8 slaan wij af op een grindweg, een bos in, om gedurende 5 km bergop te lopen en een hoogteverschil van 260 meter te overwinnen. Tijdens die beklimming is de zon verdwenen, en hopen wij dat het niet regent. Ik zeg ‘wij’, omdat het vandaag super druk is op mijn Camino. Er zijn

Vanmorgen met kleine oogjes wakker geworden. Om 7 u ontbeten, en om 7u 45 samen met Aaron op weg. Na 5 km scheidden onze wegen, omdat vanaf hier een scheiding mogelijk was, tussen kust en bergpad. Aaron koos voor de bergen en ik wilde de kust volgen. Buon Camino Aaron 👣👣👍👍👌👌🤞🤞 Het enige nadeel aan mijn kustweg, behalve de sinds vanmorgen ononderbroken regen, is dat het voor 95 % beton en asfalt wordt. Voor de rest wordt ik beloond met prachtige zeezichten, als de regen en de mist het toestaan 👣👍👌😅🌧🌫 Rond 11 u was ik in Tapia de Casariego, voor de koffie, en om 12u15, was het tijd voor de lunch, met koffie en pintchos, bij het schitterende Playa de Penarronda, in het fantastisch op een heuvel bij het strand gelegen Pension-restaurant Hostal Parejes ( foto). Hier wil ik achteraf met Petra eens komen logeren, zie 👍👌🌹 Verder beton verteerd, richting Ribadeo ( vertaald ‘Eomonde’). Om deze stad te bereiken, moest ik de  rivier over, via een duizelingwekkende autosnelwegbr

Om 7u ontbijt. De Sardiniaanse dames kwamen er net ook aan. Gisteravond nog gezellig met hen gepraat. Luisa, Lucia en Benedetta, maakten harstochtelijk reclame voor hun mooie eiland met schitterende stranden. Om 8 u begon mijn tocht met een mooie wandeling, uit het dorp, bergop, naar een wondermooi grindpad dat zich slingerde langs de rand van een berg, om uiteindelijk langs de andere kant van de berg, tegen 10 u in Villapedre terecht te komen. Het was al een uurtje aan het regenen, dus was ik hier zeer blij met een koffie 👣👍👌😋 Terug op weg, nog eerst even door een bosje, om nadien definitief op asfaltwegen terecht te komen. Gedurende 12 km zal de camino telkens van , links naar rechts, en ook andersom, haasje over spelen met de grote baan. Ondertussen had ik ook het gezelschap gekregen van de 29-jarige Canadees, vrijgezel, van beroep zowel chef-kok als instructeur diepzee duiken. Aaron is aan zijn 4e camino toe, en is een verwoed wandelaar, over de gehele wereld. Telkens als h

Gisteravond heeft de kelner mij eenAdturisch spreekwoord meegegeven. In het Nederlands klinkt het als volgt: Tot de 40e Mei (9 juni), draag je best regenkledij. Dus Petra: op 10 juni, breng aub de zon mee!!! Vanmorgen heb ik met de haardroger mijn schoenen volledig droog gekregen. Nadien bij het ontbijt afscheid genomen van de Baskische Carlos (59), met wie ik gisteravond gezellig aan tafel zat. Hij vertrekt voor zijn 3e etappe naar Navia. Hij doet ieder jaar 7 etappes. Hij is pas hersteld van een darm- operatie. Bon Camino Carlos👍👌👣 Ook gisteravond voorzag ik de hevige pijn aan de voeten lijdende Duitse Alexandra van Voltaren-zalf. Maar dat heeft niet geholpen. Zij besloot haar 2 gezellen verder te laten trekken en bleef alleen achter. Vermits zij geen Spaans spreekt, heb ik er voor gezorgd dat er haar tegen 11 uur een taxi komt oppikken, om haar naar de dokter te brengen. Bon Camino Alex 👍🤞 Om 9u15 ben ik vertrokken, ra ra ... in de regen 💦🌧🌧🌧 Het heeft 2 uur zachtjes, m

Vanmorgen ben ik uit mijn bed gewipt, omdat ik er wegens een verdacht laken-reukje, graag zo snel mogelijk uit, en buiten wou! 🤨👣 Dus was ik om 7 u15 op weg, en kon gelukkig reeds 1 koffie drinken. Eenmaal het dorp voorbij moest ik kiezen tussen een route langs de zee, of door de bergen. Ik koos voor de bergroute. Op km 3 verliet ik de openbare weg, en het pad ging naar omhoog. Ik ben 4 km omhoog gegaan, soms zeer steil, zodanig dat ik om 9 u15 nog maar slechts 7,2 km had afgelegd! 👣😅😅😅⛰🌫 Gedurende 1 km verharde weg, en dan opnieuw verder omhoog, langs een bergpad. Het pad werd smaller en smaller, en de mist, of de wolken zaten rondom mij. Bovendien viel er wat regen, en moest ik meemaals door zeer lang gras gaan. Gevolg: het water stond al snel tot boven in mijn schoenen. Toch maar verder gegaan, want ik wou eigenlijk stilaan van die kille, steile en eenzame berg af! 👣👣👣💦💦💦🌧🌫😋 Maar neen hoor, het pad wou nog hoger, tot de top van de Pic de los Nieves, toepasselij

Dag gestart na lekker en gezellig ontbijt in Alberge La Naranja, inMuros. Daar er een begrafenis is in de familie, wijd ik mijn dag aan de overleden Jacobi, en de zwaar gekwetste Milan en Erika. Moge Jacobi in vrede rusten. Ik wens Erika en Milan een spoedig en volledig herstel en genezing. Ik met mijn hart bij hen en de familie, terwijl ik deze mooie, korte etappe van 19 km maak. Tot morgen.

Gisterenavond uitgeweest! Heb Aviles bezocht, een mooie stad met zeer veel historische gebouwen. Aviles is kandidaat-cultuurstad van Europa voor 2019. Spijtig dat zij zo omringd is door fabrieken. En als je iets wil posten: ik vond geen brievenbus!!! In 1 van de vele leuke cafeetjes at ik lekkere sardientjes, overspoeld met de nodige, op traditionele wijze uitgeschonken, Asturische Sidra. Sidra wordt van o 1 meter hoog in je glas gegoten, slechts 1 grote slok per keer, zodat je het dan ook , omwille van de smaak, in 1 keer kunt opdrinken. De barman vult je glas wel opnieuw, op je eigen tempo, super!!! 👌👌👌😅😅😋🥂😜 Vanmorgen ben ik om 7u45 vertrokken. Daar het leek te gaan regenen, had ik mijn rugzak reeds afgeschermd, en inderdaad, na 1 uur stappen, begon het te regenen!!! 🌧🌧🌧💦💦💦 Door de bebouwde kom van Soto el Berco, en vanaf hier ging het steil omhoog, én de gebruikelijke eucalyptus- bossen in. Eerst hebben wel nog een aantal koeien mijn weg versperd, maar daarna ging

Vanmorgen moeilijk wakker geraakt, omdat vannacht op straat een paar idioten lawaai maakten tot 2u30. Toch is het nog gelukt om tegen 7u45 op pad te gaan. Om 8 u vond ik een plaats om te ontbijten. Om 8u30 definitief op Camino-pad. 👣 Om Gijon te verlaten was het zeer eenvoudig: Jacobsschelpen zowel vóór als na ieder zebrapad gaven duidelijk de weg aan. Na 1 uurtje stappen was ik buiten de stad, en kwam in een industriegebied. Gelukkig boog mijn pad naar rechts, én naar omhoog, een berg op tot 200m hoog na 5 km. Even later zat ik in het bos en was de industrie verdwenen. Dan volgde een zeer mooi en rustig eucalyptusbos, dat was dichtgegroeid met varens, gedurende 6 km. Nadien bergaf, en wij waren op 10 km van Aviles. Opnieuw in een reuzegroot Industriegebied, met metaalindustrie. Ik heb naast de fabrieken gelopen tot op 500 m van het centrum van Aviles, tussen het drukke verkeer!!! Ik ben blij dat deze tocht achter de rug is en hoop morgen op mooiere omstandigheden, naar Muros de Na

Vanmorgen opgestaan met een kakkerlak voor de badkamerdeur! Een foto heb ik jullie bespaard. Om 7u45 ben ik op pad geraakt, nadat ik een grote portie.amandeltaart op at. Ik hoopte echter tevergeefs op een kop koffie onderweg. In Casquita heb ik de splitsing van 2 Jacobswegen gefotografeerd, Nadien dook onze Camino een pad in, naar beneden tot aan een riviertje; en vanaf dan ging het gewoon gedurende 5 km berg op, tot wel 450 meter! Die stijging was in 2 delen, op de eerste beklimming maakte ik kennis met de Amerikaanse Amanda, die zeer vlotjes naar boven stapte. Zij was eerst begonnen aan de camino Frances, maar die beviel haar niet. Dus nam zij de trein naar Villaviciosa. Ik hoop dat zij hier haar genoegen vindt. Buen Camino Amanda. Niet ver voorbij de eerste klim, aan een picknick-tafel, zag ik Monique & Dennis terug ( foto). Zij hebben besloten dat Gijon hun laattste etappe wordt voor dit jaar. Ik hoop dat ik hen nog terug zie. Veel geluk, Monique & Dennis!!! 👍👍😘🤞🤞🤞

Géén ontbijt in mijn hotel, dus wat verder ontbeten 👣😀 Toen ik vertrok waren Rudy en Rob ook net komen ontbijten. Zoals gewoonlijk zijn de eerste kilometers op beton, maar met mooie omgeving en een paardenbegroeting. Op km 10,  net na een forse klim, in Pernus, kreeg ik koffie aangeboden van Txemma, een Bask die hier woont, en die, als hij thuis is, de pelgrims een rustplek verschaft. Bedankt Txemma👍👍👍👌👌👌 Hier kwamen Rob en Rudy mij vervoegen, en zijn wij nadien samen verder op pad gegaan. Vanaf nu verliet de Camino ook eindelijk de openbare weg, diewerd geruild voor bos en bergpaden, langs een kronkelend riviertje, dat duidelijk een paar dagen tevoor nog 2 meter hoger had gestaan. 3 km verder kwamen wij Virginie en Jean-Luc tegen, die net een rustpauze namen. Nog 2 km verder, in Sebrayo, nog een rustpauze genomen, dit keer op een boerderijtje, waar eveneens aan dag-gastvrijheid voor pelgrims werd gedaan. Ik heb een citroen van hun boom geplukt en opgegeten, zalig 😋 Dan n

Na een rugstige nacht, in een klein prnsionnetje, in gezelschap van Benito 52, en Sofia, 31, Italiaanse uit de buurt van Milaan, was ik de laatste om vanmorgen te vertrekken, om 8 uur. Benito is pas 2 dagen geleden gestart, kent de streek op zijn duimpje, en stapt etappes van 40 km. Van hem kom ik te weten dat er oorspronkelijk hoofdzakelijk de Camino Frances was, maar dat door de bezetting van het Spaanse binnenland, door de Moren, die de bergachtige kuststreken niet  konden veroveren, de Camino del Norte is uitgegroeid. Sofia werkt in de marketing-afdeling van Generali, en nam 1 maand verlof voor haar Camino, én haar passie voor fotografie. Na een uurtje wandelen, met veel bergop, op beton, spijtig genoeg, heb ik Sofia bijgebeend, en wij wandelen samen verder, op een ondertussen begonnen mooi berg en grindpad, richting  Vega, en zijn mooie antieke schuurtjes en prachtig strand. Hier doe ik mijn eerste terrasje aan, voor een koffie. Nadien begint een prachtig kustpad, met grind, m

Dag begonnen met zeer slecht nieuws. Erika, zus van Petra, is samen met haar man en zoontje, slachtoffer geworden van een zwaar verkeersongeval, gisteravond, met dodelijke afloop voor haar echtgenoot Jacobi, en zeer ernstige letsels voor haar zoontje en haarzelf. Zij zijn in kritieke toestand. Ik vind het zo erg voor Petra en mijzelf, dat ik er nu niet ben om haar bij te staan! 😟😢 Mijn tocht naar Ribadesella was al overschaduwd door vele mooie herinneringen aan die stad, en nu nog meer door dit gebeuren, kan ik er niet veel meer over vertellen, dan dat het erg regenachtig was, weliswaar mooie natuur, zelfs met verrassende kunstwerken onderweg. In Ribadesella was ik ook aangenaam verrast door het terugzien van Sofia en Feli, tijdens de middag. Ribadesella is een zeer levendige kuststad, met slechts 3300 inwoners, aan de monding van bergrivier Sella, waar ook de zalmen hun geboorteplek in het vroege voorjaar opzoeken. Er is blijkbaar iedere week wel een aanleiding voor een fiesta.

Goed geslapen na het gezellig afscheidsetentje, samen met Muriel, en Virginie & Jean-Luc (62), uit Frankrijk, Ile d’Oleron. Morgen stappen zij naar Ribadesella, en ik slechts tot Nueva. Hierdoor maak ik er een halve rustdag van, zoals in mijn gids. Het wordt trouwens tijd dat ik wat rust neem, daar ik sinds 9/5 dagelijks heb gestapt. Ik heb pijnlijke voeten, en een opkomende blaar op mijn lip. Dus om 8u30 de baan op voor 19 km , met de eerste helft mooie heuvels en zee, maar nadien iets meer richting binnenland, richting Nueva. Aangekomen rond 13u30, vermits 5 km vooraf nog een terrasje gevonden voor een drankje, maar voor de keuken was het daar te vroeg. Dus ingecheckt in mijn zalig hotelkamertje, in hotel San Jorge**, en nadien het dorpje in voor de lunch. Dat dorpje blijkt echter deze zaterdagmiddag héél levendig te zijn. Alle cafe-restaurants zitten vol!!! Toch nog een plaatsje gevonden, naast collega-pelgrims Johanna (72) uit Zuid-Tirol, Brixen, en Rosy (60), uit Salzburg.

Vanmorgen de ochtendpost van mijn kinderen gelezen. Het doet deugd aan mijn hart dat zij mij zo ondersteunen. Dankjewel Ludo, Dries en Sari ❤️❤️❤️ Om 8 u vertrokken, maar onmiddellijk gestopt, vermits open cafe aan de overkant, voor ontbijt met tortilla, en om 8u15 dan eindelijk op weg. 1 km verder de rivier over en ik ben in het natuurparadijs Asturias. Ik mag onmiddellijk aan een forse klim beginnen van 2km, die de laatste 600 m zelfs een grindpad wordt. Dorpje door, autostrade over, en hop, vanaf hier wordt het voor de rest van de dag, ofwel grindweg, ofwel kust-bergpad. Op km 7 haal ik Muriel Hertog, 52, Zwitserse, in. Wij gaan vandaag samen verder. Wij volgen eerst een spectaculair kustpad, langs fallaisen, en door de weiden, en komen dan aan een natuurlijke rotsbrug over een inham (fotos), er over , en verder langs dit heerlijke sportieve kustpad. Door zijn moeilijkheidsgraad heeft het ons wel wat meer tijd gekost, maar die is voorbij gevlogen. 👣👣😅😅👌👌 Onderweg gepickni

Gisteravond gegeten samen met de familie Schneider uit Koblenz. Jammer genoeg moest mama Mary terug naar het hotel wegens gezondheidsproblemen. De familie neemt morgen een dagje rust om Mary te laten recupereren. Ik hoop op een spoedige recup, opdat Mary, Horst, Thomas & Jessica, en familievriend Sebastian, op vrijdag hun Camino kunnen hervatten. Toi-Toi!!! 👍👍👍🤞🤞🤞 Vanmorgen om 7 u15 begonnen aan mijn tocht van 28 km. Het was al drukkend warm en onweer in de lucht. Gelukkig is het heel de dag droog gebleven 🤞😁 Om 8u30 heb ik een dame geholpen om haar cafe te openen, zodat ik op haar terrasje eindelijk aan een koffie kwam. Nadien heeft zij nog vele pelgrims over de vloer gehad 👍👌😋 De camino is mooi, met prachtige zeezichten, flinke hellingen en toch nog niet te moeilijke afdalingen. Het is steeds stappen op de openbare weg en ik hoop dat daar toch nog erns verandering in komt. Geef mij maar liever veldwerk in plaats van beton. Vandaag was ik in Frans gezelschap: Thierr

Zalig geslapen in mijn chalet-kamertje, ondanks dat de kerktoren mij ieder uur even wekte. Om 7u30 zijn Monique & Dennis vertrokken. Ik vertrok om 8u15, door mijn blog. Ik stapte een half uurtje alleen, moest een steentje uit mijn schoen halen, en had daarna het gezelschap van Sophia, 24, pas afgestudeerde Duitse landbouwingenieur. Voor zij begint te werken gaat zij even naar Compostella, vanaf Irun. De eerste week had zij last aan haar knie, maar nu stapt zij flink door!!! Bon camino Sophia 👣👣 1 uurtje larer heb ik ontbeten in een cafeetje. Nadien opnieuw de baan op. Wij komen dichter bij de zee en dat zorgt voor een zalig fris briesje én mooie uitzichten. Bij mijn 2e stop voor een pintje, om 11u tref ik Dennis & Monique aan. Na dit terras biedt de route 3 mogelijkheden, en ik kies voor de langste en mooiste kustweg, bergop vanaf  obreces ( fotos) Terug beneden ontmoet ik opnieuw Dennis & Monique, die 2 km uitspaarden. Een snellebabbel, want  ik wil voorstappen op m

Om 7u30 onze zeer luxueuze albergue verlaten, samen met Dennis & Monique (25) uit Frankfurt. Monique is actief in een audit- bedrijf. Dennis is professioneel brandweerman bij de luchthaven in Frankfurt, en dus super-fit!!! Zij nemen de tijd om van hun tocht naar Compostella te genieten. Ik ben zeer vereerd om met dit sympathieke koppel te mogen mee stappen, maar probeer hen zoveel mogelijk privacy te gunnen. Dankzij Dennis stel ik vast dat ik de verkeerde gids gebruik. Ik had een Duitse moeten gebruiken in de plaats van mijn Franse! Mijn gids is verouderd, en geeft niet alle mogelijke trip-varianten die mogelijk zijn. Dit laatste bleek duidelijk op deze tocht van pas te komen, daar wij via een pad langs de spoorweg 7 km hebben bespaard. Zo konden wij voor de rest van de dag genieten, en heb ik uiteindelijk slechts 24 km gestapt. De tocht zelf was mooi, in een stralende ochtendzon. Na een paar km omhoog kregen wij er, vanaf Mogro, zeezicht bij. Wat verder zelfs zicht op de mooieba

Eindelijk nog eens rustig geslapen in een Albergue! 👌 ofwel waren er geen snurkers, ofwel was ik de enige misschien. 😁 Ik maak er vandaag nog eens een rustig dagje van. Zo kan ik mijn voetjes nog wat laten bekomen, tegen morgen. Om Santander te verlaten is het blijkbaar altijd rechtdoor, recht naar het westen, met een steeds stralende zon, zelfs al om 8u15, in de rug. Gelukkig stap ik vandaag slechts 15 km. Morgen zijn het er minstens 30 en moet ik er dus veel vroeger tegenaan om de warmte te vermijden. De trip vandaag, naar Boo is nogal eentonig, via de openbare weg, met bebouwing. Pas 1 km voor de Albergue heb ik mijn eerste mooie uitzicht kunnen vastleggen. De albergue zelf is een zeer aangename verrassing. Het is zowat een klein hotelletje 👍👣👌 Zeer vereorgd, zelfs met maaltijden. De meeste mensen die hier toekomen zijn pas aan de Camino begonnen in Santander, en planden om slechts 2 tot 3 weken te stappen

Deze nacht weinig geslapen tot 6u. Toen werd P. wakker na een hele nacht te hebben gesnurkt. Dus nog een half uurtje blijven liggen genieten van de rust en dan op naar het ontbijt in de albergue. Priester Ernesto (80) heeft ons gisterenavond de werking van zijn albergue uitgelegd. Hij heeft altijd priesterwerk verricht in Cantabria, in veraf gelegen bergdorpen, de eerste maal was hij slechts 25 jaar oud. De mensen waren er ongeletterd en met zijn academische vorming kreeg hij geen contact met hen. Hij merkte wel dat zij een hechte gemeesnchap vormden en elkaar hielpen waar nodig. Iedereen droeg zijn steentje bij aan hun gemeenschap, volgens bezit en vermogen. Dus wie wat meer kon bijdragen, deed dat ook. Deze levenswijze wordt ook opgemerkt in afgelegen vissersdorpen in Zuid-Amerika, in mijnwerkersdorpen in3e wereldlanden, enz. Daarom wenst Ernesto géén prijs te bepalen voor het logement en de maaltijden in zijn Albergue. Kortom elkeen doet een gift, naargelang zijnvermogen en de waard

Gisteravond gedineerd samen met de Duitse Pendulq. Ik noem haar zo omdat zij nog niet goed weet waar zij aan toe is, laat staan of zij wel op de juiste Camino zit. Zij denkt er zelfs aan om te verhuizen naar de camino Frances. Zij wordt verscheurd door de gedachte dat zij de ware liefde nog niet vond, en is er wellicht angstvallig naar op zoek. Ik hoop dat zij tot rust komt en de dingen over zich heen laat komen. Want daar neemt zij eigenlijk de tijd niet voor. Deze morgen was zij al weg om 7 uur, ging zij naar Guemes op 15 km of verder? Ik vertrok om 8 u45 en was er om 12u30, gelijk met Pendula!!!👣👣👣 Deze namiddag rust ik verder uit in de zalige zon, in de prachtige tuinen van de Albergo del Abuelo Pueto ( pater Ernesto). Het is 1 van de grootste en zeker de best verzorgde van de Camino del Norte, tot hier toe. 👍👌🌴🌳🌲☘️🌿🍀💐🌺🥀🌻 met 70 slaapplaatsen. Er wordt zelfs voor de maaltijden gezorgd. Ik kreeg al een fantastische lunch, met 🍷 Uitkijken naar vanavond, want er is

Gisteravond tussen 21u30 en 24u is er toch nog iemand in mijn slaapplaats komen liggen. Want rond 24u hoorde ik iemand snurken. Ik zag echter niemand op een bed. De dame lag naast haar bed te slapen 🙃. Vanmorgen lag ze er wel in. Ze zal het koud hebben gekregen 👣😁 Om 7u45 ben ik vertrokken, 6 km langs het strand van Laredo, tot aan de ferry naar Santoña. Een kwartiertje gewacht, en om 9 u de 1e ferry genomen. Aan de overkant eerst de onvermijdelijke koffie, en dan door de stad, richting Noja. Aan mijnrechterkant 500 m gevangenismuur , van La Duezz, aan mijn linkerkant gedurende 2 km prachtige kreken met veel vogels. Halfweg de gevangenismuur ontmoette ik de 72-jarige Jose-Manuel, die mij heeft vergezeld tot aan de berg waar ik over moest. Het spijt hem dat hij nooit tot in Compostella ging, en er nu de gezondheid meer voor heeft. Het was een steil bergpad waar ik kver moest. Mooie uitzichten op de kust langs beide zijden. Gelukkig was de afdaling niet zo steil, als langs de kant

Overslapen!!! Mijn I-Phone werd bijgewerkt, ik kreeg er de opte ‘ bedtijd’ bij, en nadat deze was afgelopen deze morgen, ben ik blijven liggen, in de mening dat mijn normale wekker ook nog zou komen. Niet dus!!! 🙃🙃🙃 Maar om 8 u 05 was ik toch nog de deur uit op deze zonnige ochtend, met volop zon in de rig, aaangezien ik naar het westen stap. Na 2 km kom ik aan een zwembad, geschapen door de zee: vanonder de rotsen komt het zeewater binnen in een kloof, waarrrond de stad trappen heeft aangebouwd om deze natuurlijke jacuzzi-zwembad. Hier had ik wel eens willen in duiken zie!!! Maar nu verder de camino op. Het ontbreekt hier en daar aan pijlen in deze stad, en ik krijg het geluk dat een voorbij rijdende automobilist, mij er op km 3 attent op maakt dat ik links af moet. Dankjewel lieve chauffeur 👣👣👣❤️. Zonder hem zou ik nat als vele anderen een grote omweg maken! Opnieuw speelt de camino haasje op en of onder de autosnelweg, tot op km 14 in Guriezo. Vanaf hier gaat het een heuse

Om 8u20 de baan op. Reeds op 500 m van mijn pensionnetje begon de officiele camino. Eerst 2 km recht de stad uit, om vanaf daar op een ongelooflijk knap ingericht fiets- en voetpad terecht te komen,  dat ik gedurende 12 km zou volgen. Het pad slingerde zich eerst als een brug over alle wegen en snelwegen van de vallei, om uiteindelijk langs een paar dorpjes te lopen, steeds autovrij, en uit te komen aan zee, in Cantabria, Zierbena. Ik was wel blij om van dat betonnen pad af te zijn 😅. Gelukkig was er een cafe met terras, aan het strand. Vanaf mijn terrasje zag ik in de verte Ralf en Reggy aankomen. Samen nog een koffie, en dan op weg , langs een mooi kust-bergpad, met prachtige uitzichten op de zee. In Oton was de weg slecht aangeduid, zodat wij 1 km terug moesten. Nadien, op 3 km van ons eindpunt nog een strandcafetje aangedaan, en dan verder langs het bergpad tot in het mooie Castro Urdiales. Vanavond eten wij Paella in de haven. Morgen vertrekken wij naar Laredo.

Om 6 u er uit, met ontbijt aan bed, dankzij koffie van op de gang. Om 8u30 op stap. In Bilbao staan de routewijzers op de grond, dus als er veel volk loopt... Toch de goede richting gevonden, en na een half uurtje haal ik de Koreaans-Deense Susan in ( ditmaal met een stok in de hand ter ondersteuning, ze heeft bijgeleerd), samen met Duitser Ralf en hondje Reggy. Ik blijf vandaag samen met hen stappen. Susan blijft als gewoonlijk ver achter, daar ze zowel moeilijk bergop als bergaf gaat. En er is nogal wat bergop te verwerken geweest om boven de stad te komen op rustige paden. Af en toe moesten wij naar beneden, onderdoor de snelweg, om langs de andere kant weer omhoog te komen. Het hoogste punt lag vandaag bij het kerkje van Santa Agueda, 400 m hoogteverschil, met stijgingspercentages van minstens 20%. 👣👣👣😅😅😅 Dus Susan volgde op minstens 30 minuten, waardoor wij wat konden rusten bij een bronnetje, terwijl Reggy, de hond, genoot van Spaans gezelschap. Na de afdaling kwamen wij

Goede nachtrust gehad, in een prachtig pensionnetje, maar gestoord door een jankende hond in de buurt 🤨, maar dat was het enige minpuntje, want ik kreeg een schitterend ontbijt aangeboden ( en dat was lang geleden). 👍👌😋🌹 Zelfs de regen houdt mij om 8 u30 niet tegen. Het werd een zeer natte tocht, tot 10 u, toen mij in Zamudia, nog steeds op een RN, een dubbele regenboog werd voorgebeamd. En effectief, vanaf dan heeft het niet meer geregend. Op km 10 begon de enige klim van de dag, 3 km, waarvan de helft in een bos, met rotsen, modder en veel slijk! Bovenaan kwam ik op een asfaltweg terecht, 3 km steil dalend en kronkelend, tot in Bilbao, met een paar mooie zichten op de stad. Om 11u30 aangekomen en ingechekt in pension Zumia* in het centrum, zodat ik volop de gelegenheid had om te verkennen. Het Guggenheim- museum heb ik slechts van buitenaf mogen zien, maar de kapster werkte dan wél op maandag 👌🙃 Bilbao is een mooie authentieke Baskische hoofdstad, ook van de provincie Bizka

Gisteravond gezellig gegeten, samen met Zuid-Koreaan Kim Mansu, 66, gepensonneerd electro-ingenieur ( werkte voor Samsung), die in zijn vrije tijd actief was als bergbeklimmer ( oa Mount Everest en K2), en aan competitie-woestijnwandelen deed ( bv Gobi in China). Zijn blog : Blog.naver.com/workdic Zeer aangenaam man, dus wij hebben ons geamuseerd, tijdens een zeer lekker 3-gangs pelgrimmenu voor slechts 9€, zonder de wijn natuurlijk hé 👌🍷🍷😋 Deze morgen was het minder aangenaam om te vertrekken, daar het regende. En het is blijven regenen tot 14 u. Zo danig dat ik geen fotos nam, sorry. En dit terwijl wij toch 2 colletjes moesten beklimmen en afdalen, met véél modder, en met zowat 800 meter hoogteverschil. Kortom, niemand wou nog verder dan Larretzu, aan km 20, wegens de stortregens! 💦💦💦💦 De enige albergohier was propvol, en ik moest een pensonnetje zoeken, en gelukkig gevonden in Miamendi, op 1,5 km. Eigenlijk zalig om eens in mijn eentje tot rust te kunnen komen. Van deze

Vanmorgen om 6 u er uit, geluidloos opgestaan, om de collegas nog wat slaap te gunnen. Tegen 7 u had ik wat gegeten en was klaar om te vertrekken. Tegelijkertijd maakt de hospitalero alle slapers wakker, omdat iedereen om 8 u buiten moet! 🤪😟 Geen twijfel mogelijk: vandaag gaat het regenen! 💦💦💦 en toch moet ik er steeds aan wennen. Blijkbaar wil ik het niet echt weten, maar het regent steeds harder. Deus eerst mijn regenjas aan, maar dat voelde te warm aan, dus regenjas uit en poncho aan, maar toch nog in short blijven lopen! 💦💦💦 1 uur later was mijn shortje nat en kreeg ik het koud. Regenbroek er over, en een kwartiertje later een cafe gevonden voor een warme koffie. Terug de baan op, bergop, bergaf, maar minder moeilijk terrein dan gisteren, waardoor ik aardig ben opgeschoten: op 4 u stappen heb ik 20 km afgelegd 😅😅😅 . Een half uurtje pause genomen voor een picknick ineen bushokje en nadien nog een uurtje gestapt en ik was in Gernika. Als je vraagt hoe het zit met de bewe

Om 7 u op pad, voorzien van ontbijtkoeken en picknick. Vertrokken onder een prachtige blauwe hemel, met een lichte bries in de rug. Deze rugwind zal ik zeker nodig hebben. Ik heb besloten er een zware etappe van te maken, van 37,8 km, omdat ik op 15/06 wil aankomen in Compostella. Dit ondanks het zeer zware parcours, steil bergop en bergaf, over zeer oneffen paden met stenen die de voeten pijnigen. Gelukkig compenseren de prachtige landschappen, met de oceaan op de achtergrond, de inspanningen ruimschoots. Ik voel mij bevoorrecht en dankbaar dat ik dit alles mag meemaken. 😅👣👣 Na 25 km kwam er een zeer venijnige klim aan, met een hoogteverschil van 460 m , op 3 km. Door de inspanning zat ik op 9 km van Markina zonder water. Gelukkig waren er 2 vriendelijke Franse zussen in de buurt, die blijkbaar water te veel hadden, en mij een halve liter gaven. Daarmee heb ik het gered. Dankjewel Carole & Carine! ❤️🌹🌹 In de gite aangekomen om 17u15, mijn was in de machine, en ruimte gevo

Blijkbaar is het in Spanje niet de gewoonte om een ontbijt te kunnen krijgen, niet in een gite, en ook niet in een pension. Daarom gisteravond mijn inkopen gedaan om deze morgen toch al iets te kunnen eten tijdens het stappen. Ik was op weg om 7 u. De ochtendhemel zag er niet goed uit, gestart met zware bewolking, nadien in de mist, en vanaf 8 u begon het ononderbroken te regenen. Om 11u aangekomen in Orio (km 17) waar ik eindelijk koffie kan drinken. In Orio is Susan er bij gekomen, Deense (46), van Koreaaanse oorsprong en geadopteerd. Zij ging weliswaar wat trager, met haar vingerschoenen, maar de babbel was gezellig en op die manier gaan de kilometers ook ongemerkt voorbij. Vanaf 13u scheen de zon en rond 15 u waren wij in Getaria. De gite opende slechts vanaf 15 u en daarom besloten wij nog een uurtje verder te stappen. Zo kwamen wij om 16u15 aan in Zumaia, een leuk stadje met een gite in een ex-nonnenklooster. Er waren daar 8 Duitse pelgrims aanwezig, die nogal voor wat ambiance z

Ji-Ah heeft in de. Jeugdherberg een Koreaan leren kennen en kan dus verder Ik begin alleen aan mijn tocht, maar nog geen 5 minuten ver, bij het afdekken van mijn rugzak voor de regen, krijg ik gezelschap van de 27-jarige Fanny, uit Parijs. Zij heeft haar werk opgezegd om na te denken over haar toekomst, tijdens de  Camino. Zij wandelt nogal traag, maar ik maak er vandaag een langsame tocht van. De tocht verloopt langs diverse kuststeden, met genoeg bergen tussenin om ons er door te laten wandelen, en te kunnen genieten  van de uitzichten. Het wordt een schitterende tocht, met vele steile klimmetjes én afdalingen. Fanny beseft al snel dat zij zich dringend stokken moet aanschaffen. Ondertussen kwam zij ook in gesprek met een Franse dame, waarbij de dames zich verdiepten in de materie van meditatie, en de snelheid er helemaal uit ging. Ik ben dan maar alleen verder gaan lopen, en van de omgeving genieten. Om 15 u kwam ik aan in Donastia Ondertussen heb ik berekend dat ik waarschijnl

 Weinig nachtust gehad! Geen oog dicht gedaan, egens gesnurk alom. Wij sliepen in de gite ‘des etoiles’ waar wij hadden gereserveerd voor 2 personen, maar kwamen terecht in een4-persoons-chambrette, wegens al de rest bezet. Veel verschil had het toch niet gemaakt: de. Hambrettes zijn onderling van de gang slechts afgesloten door een gordijn! 🤪🎧 Bovendien waren de 2 toiletten en 2 douches (voor 24 personen) aan het eind van de gang!!!🤨🤨🤨 Om 8u40 de bus naar Bayonne genomen (treinstaking) en van daar, om 14u25 de enige bus naar Hendaye. In Bayonne heb ik afscheid genomen van mijn vriend Didier ( niet voor goed hoop ik), die samen met mij ongeveer 900 km heeft gestapt. In Bayonne was er teveel egenwerk, dus snel in een cafétje aan het station terecht gekomen, waar ik in internationaal gezelschap terecht kwam ( van de zeer velen die in Bayonne wachten op de enige bus naar SJPDPort, om 14u52. Ik ontmoette Walmir, 65, uit Brazilie, en Selwyn &Monica (54), uit Perth, Australie, m

Geslapen op een prachtige locatie, goede maaltijden en gezellige gite. In goed gezelschap: Didier, en Dominique & Bertrand uit Lille. Met een schitterende zonsopgang (foto). Om 8u15 vertrokken voor onze laatste etappe, op deze Jacobsweg. In een zonovergoten en uitnodigende Pyreneeënvallei. Veel berglandschap, maar slechts 2 venijnige klimmetjes, waarvan de laatste slechts op 1500 meter van de stadspoorten van SJPDP lag. Ik heb daar zelfs nog een hardnekkige achtervolger afgeschud ( dat kon ik niet laten 👣👣👣😅😅😅) SJPDPort is hét startpunt van de Camino Francès, én de verbinding naar Hendaye-Irun, die ik jammer  genoeg moet overslaan, wegens een plaatselijke organisatie, die de gites op deze gehele verbindingsweg heeft volgeboekt. Heeft te maken met de verjaardag van de wapenstilstand, van 08/05/1945, die in Frankrijk een feestdag is en zorgt voor een mooie brugdag/vakantieweek. In SJPDP komen ook de zeer vele pelgrims toe, die vanaf hier starten: Wij ontmoetten Japanners, Ame

Na een rustige nacht, waarschijnlijk dankzij het voortreffelijk avondmaal, met de onontbeerlijke ‘confit de canard, zijn wij deze morgen een half uurtje vroeger opgestaan, zodat wij reeds om 7u15 op stap konden gaan. Het werd immers een zeer mooie, warme dag, met schitterende vergezichten, dankzij zeer steile klimmetjes, eerst richting Saint Palais, waar wij ons trakteerden op een terrasje, met koffie en zondagse gebakjes. Nadien richting Ostabat, voor onze lunch, op gelukkig, 1 terrasje. Nadien nog anderhalf uurtje verder gestapt tot in Larcevau. Mijn gids stuurde ons de laatste 2 km langs de RN, terwijl de B&B pal aan de Jacobsroute blijkt te liggen. Wij verblijven hier in een prachtige  Baskische villa, met de typische rode kleuren,  waar wij nog wat kunnen genieten van de tuin. Morgen is het mijn laatste tocht op deze route, tot in St Jean-Pied-de-Port, om nog 16 km te genieten van de Pyreneeën. Nadien kan ik tot mijn spijt de verbindingsweg tot Irun, aan de kust, niet te vo

Vanmorgen vertrokken om 7u45 , eerst nog 2,4 km volmaken tot Orthez, de rivier over, en dan een 5-tal km in de buurt van een snelweg gelopen, maar dan, vanaf het dorpje Lanneplaà, zaten wij eerst in de steile hellingen, en nadien werden die hellingen in de bossen gelopen, gevolg: eindeloze modder. Ik had nog maar net een foto van zo een helling op Fb gezet, of net nadien kwam ik met mijn rechterschoen in de modder terecht tot net onder mijn knie. Het is een zeer goed klevende kleilaag, die ik voor de rest van de dag tegen mijn zin, ondanks herhaalde kuispogingen heb meegesleurd. Gelukkig mocht ik nog in het cafe binnen, in Sauveterre👍👌👣👣👣🍷😅 Nadien genoten van de prachtige beelden die deze stad biedt, om rond 15u30 aan te komen in Osserain, voor ons logies bij Bob en Maithe, 74, gepensionneerd brandweerman uit Parijs. Iksluit nu mijn blog omdat ik mijn schoenen nog moet kuisen. Morgen nog een zwaardere trip, van 30 km naar Ostabat en Larcevau.

Wij logeerden in een prachtige chambre d’hote, bij Henri en Brigitte (66), uit Noord-Frankrijk, Valenciennes. Zij hadden dit gebouw al 9 jaar als buitenverblijf, en het werd na hun pensioen de definitieve woning. Henri is een echte ‘ ch’ti ‘, en blijkbaar heeft Didier als politie-agent, veel in het noorden gewerkt, want hij praatte even vlot ‘le ch’ti’ als Henri. Kortom het werd een heel gezellige avond, en een rustige nacht in ons spijtig genoeg: 2-persoonsbed. 🛌 Vroeg er uit want het werd een lange etappe van 34,2 km. Bovendien wordt het gebied heuvelachtiger, en zijn de klimmetjes puttig 👣👣👣😅😅😅 Vanaf Sault de Navailles zitten wij trouwens in de lage Pyreneeën. Gelukkig bleef het droog en werd het weer na de middag zelfs nog zonnig en warm. Rond 16u aaangekomen in Metge, een gehucht op 2,4 km van het centrum van Orthez. Onze chambre d’hote, is bij Marie-Philippe, 52, gescheiden. Zij heeft een vriend waarmee zij zal gaan samenwonen in Aix en Provence, zodat wij waarschijn

Om 7u30 met ons 3 vertrokken met een overtrokken hemel. Rond 9 u waren wij eindelijk volledig buiten Mont De Marsan, en in de sparrenbossen. Rond 10u30 begon het te regenen, sorry, te gieten, en dat is niet meer gestopt 🌨💧💨💦 Dus kletsnat toegekomen na 20 km in Saint-Sever, voor een warme dagschotel, nadien afscheid genomen van Nick, die hier in de gite logeert. Wij moesten nog 6 km verder in de regen, tot in Audignon, waar wij een B&B boekten. Wij hebben reeds van de warme jacuzzi genoten. Nu sluit ik mijn blog om te gaan eten, morgen 34 km naar Orthez.

Gisteravond schitterend team-werk: ik kookte de aardappelen in de schil, Didier heeft 4 geconfijte eendepoten opgewarmd, en Nick heeft uien met look gebakken. Alles samen, goed gesmaakt👌😋👍👣👣 Smorgens om 7u30 naar Mont de Marsan. Deze keer wandelde Nick Van Ranst mee met ons. Het pad was zanderig, en kronkelde door de sparrenbossen, via Bostens, en nadien Bougue, waar wij picknickten in de zon ( spijtig maar geen cafe in de buurt) Vanaf Bougue een 8 km lang en recht fietspad gevolgd, tot in MdM. Een douche in de gite en even op verkenning in deze grote leger-stad. Bij MdM is een luchtmachtbasis van het Franse leger, met de meest moderne vliegtuigen, die constant aan het oefenen zijn. Zelfs een atoombom hebben ze hier invoorraad. Het is nooit stil in de stad door die overvliegende straaljagers, maar blijkbaar hebben de inwoners daar helemaal geen last meer van 🎧🎧🎧🤪🤪🤪 Morgen stappen wij opnieuw 27 km naar Audignon

Gisteravond moeilijke momenten beleefd. In de gite was er ook een Deens echtpaar, C en B, van ongeveer 66 jaar oud. Zij hielden er nogal eigenaardige ideeën op na. C wou ons zijn mening opdringen dat onze pelgrimstocht meer politiek getint mocht zijn. Het komt er op neer dat de arbeiders gerust wat minder mogen verdienen, het minimumloon mag omlaag, als hij zijn pensioen maar krijgt!!! 🤪😳😟🤨🧐 Aangezien ik vond dat hij zich mocht schamen, heb ik hem laten zitten. Didier heeft nog wat verder geargumenteerd, maar ik vrees dat er wat Deense wijsheid in de wijnfles was verdwenen. 🍷🍷🍷 Gelukkig gaan wij steeds rond 21 uur naar bed. Dat de regen tegen de ruiten tikte voorspelde niet veel goeds, en inderdaad, zijn wij na een lekker pasta met konfituur-ontbijt, om 7u30, er in de regen op uit getrokken (foto). Een uurtje later begon het zelfs te gieten. Mijn poncho (djwlP❤️) is zeer goed van pas gekomen. Rond 11 u, in Auros, zijn wij in een restaurant aan een warme kop koffie geraakt,

Vanmorgen vroeg er uit, ontbeten om 7 u, om 7u45 op weg. Eindelijk kan ik opnieuw gaan stappen. Mijn  schoenen voelen goed en stevig aan, én het weer beloofd toch nog goed te blijven. De eerste 5 km moeten wij langs een zeer drukke weg lopen, om daarna tussen de wijngaarden te belanden, met schitterende vergezichten. Ik ben zeer dankbaar dat alles vlot verloopt en mijn schoenen, én voeten zich prima gedragen 👣👣👍👍😀😀 Kortom het wordt een vlotte dag. S middags lunchen wij rond 13u in Pellegrue, waar wij collega-pelgrim, Veerle Mertens (55) uit Vinderhoute ontmoeten. Zij heeft blijkbaar zware problemen met de enkels, maar misschien vernemen wij later meer, daar zij eveneens in de gote van Saint-Ferme logeert. In de gite worden wij hartelijk ontvangen door hospitalero Didier, 74, uit Bretagne. Inchecken, de was in de machine, onze maaltijd bereiden: Didier doet het allemaal én graag. Wij kregen een voorteffelijke maaltijd, overspoeld met wijn, en opgevolgd door een gezellig samenzi

Vanmorgen de gite van Mussidan opgekuist. Didier vertrok om 7u30 en ik blijf achter voor opkuis en afwas. Nadien toch nog een gedeelte van het parcours gevolgd door Mussidan, om tegen 9u30 aan het  station te belanden. Er is maar 1 trein deze voormiddag, om 11h40, daar overstappen om 12u37 richting Bergerac. Ik neem de tijd voor mijn blogs. Als er anderen naar een trein vragen bemerk ik dat er ook een trein is om 10u36, en neem die reeds. De trein is pas vertrokken, en de controleur komt er aan. Blijkbaar was er een meisje van 15 aan boord, zonder ticket, noch geld, noch papieren. De controleur heeft geprobeerd om er haar de eerstvolgende halte uit te zetten, maar zij was sterker dan verwacht. Er zou een handgemeen zijn geweest, met als gevolg dat onze trein daar 45’ is blijvend staan. Zelfs het ganse spoorwegnet liep hierdoor vertraging op. Dank u, super- controleur 🤨🧐🤣. Bijgevolg was er slechts een half uurtje over in Livourne, voor de overstap naar de trein richting Bergerac. T

Vannacht gelogeerd bij mevr Claudette Delugin, 71, weduwe. Haar man is 2 jaar geleden overleden aan een hartkwaal. Zij leerde hem kennen op haar 15e, toen zij te drinken bracht aan de arbeiders op het veld die waren graan aan het oogsten. Plotseling viel er een hoop stro op haar hoofd van boven op  de pikdorser, en daar stond haar toekomstige man 😍❤️🌹 Zij zijn getrouwd op haar 19, en kregen 1 dochter, op haar 20e. Haar dochter woont naast de deur, en schonk haar 3 kleinkinderen: 2 dochters en 1 zoon. De oudste kleindochter schonk haar ondertussen reeds 1 achterkleinzoon. Deze morgen vertrokken op mijn gewone schoentjes, richting Mussidan. Maar na een half uurtje besloot ik er mee te stoppen, vermits veel te onconfortabel. Mijn herstelde stapschoenen moeten 48 uur drogen, en ik sta voor blok. Daarom besluit ik om de 2 volgende dagen niet te stappen, maar vermits hier mogelijk: gewoon met de trein naar de volgende etappes te reizen. Zo neem ik vandaag de trein naar Mussidan, en mor

Om 8 u vertrekt Didier al naar Saint-Astier. Mij rest de taak om de 4 schoenmakers van de stad op te sporen, en na te gaan wie mijn stapschoenen kan/wil herstellen. Om te beginnen neemt géén van hen de telefoon op!!! 🎧🤨 Dus te voet er heen. Gelukkig liggen ze onderling maar een goede km uit elkaar. Mister Minit ziet het niet zitten, nr 2 aan de kathedraal, heeft niet de geschikte zolen enzeker niet de lijm!!! Nr 3 toont een paar dunne zooltjes die hij er wel wil op zetten, dus naar nr 4, maar die heeft er géén tijd voor. Terug naar nr 3 , het is ondertussen 10u20, die de opdracht aanvaardt, en ineens ook dikkere zolen heeft. Tegen de middag zullen ze klaar zijn. Mevr Bertin, die mijn bagage bijhield op de hoogte gesteld. Zij besluit om mij in de voormiddag nog wat rond te keiden in de stad, en tegen 11u50 gaan wij naar de schoenmaker, die ondertussen reeds gesloten is tot 14u. 🤣🤣🤣 Daarom samen met mevr Bertin geluncht, en tegen 14u terug naar de schoenmaker. Er is nog maar 1 s

Wij werden in de gite van Sorges hartelijk ontvangen door Carole en Bernard, die hier hun 1e werkdag beginnen als hospitaleros. Alhoewel Didier s’ ochtends had ingesproken op hun antwoordapparaat, dat hij er eveneens zou zijn, hebben zij dat niet genoteerd. Gelukkig is er plaats voor 6 en zijn wij slechts met 2 🏃‍♂️🏃‍♂️👣👣 Maar er was slechts 1 maaltijd voor mij alleen voorzien, en die hebben wij mieten delen. Dus met lichte honger naar bed 🧐🥦🤢 S morgens was het ontbijt echter opnieuw om goed te verdelen. Dus om 8 u met lichte honger vertrokken. Gelukkig heb ik altijd een Mars of Lion bij, en ook nog een appel. Maar aangezien ik die anders ook eet, is de honger blijven knagen. En dat terwijl wij deze keer nergens een bakker of cafetje op onze route hadden!🤢👣👣🏃‍♂️🏃‍♂️ Na 2 km in de velden doken wij voor 18 km de bossen in, om er slechts 4 km vóór Périgeux uit te komen 🌲🌱🍀🍄🌿🌳☘️🌲🌲 Na 2 km kwamen wij gelukkig al een restaurantje tegen, voor een hartige hap. Dan de st

Dankzij de goede zorgen van Hennie, gaan Didier en ik er deze morgen opnieuw met vernieuwde moed vandoor, om 7 u. Didier zou slechts meestappen tot Thiviers, na 18km, maar zoals ik al vermoedde is hij toch mee verder gestapt. Normaal liep mijn traject tot Negrondes, over 32,5 km. Maar Hennie heeft mij getipt om met dezelfde afstand, maar via een andere weg, tot in Sorges te raken, dat normaal op 36,5 km ligt. Aangezien ik dan opnieuw kan slapen in een gite met hospitalero, laat ik dat niet liggen. Wij liepen eerst door een schitterende vallei, van riviertje Valouze, en zagen een ree van dichtbij. Nadien 8 km bos, zelfs modder. Om 11 uur waren wij in Thiviers, voor de koffie. Nadien gezocht en gevonden: de ‘ shortcut’ die Hennie mij aanwees rochting Sorges. Het gaat om een  ‘vergeten’ maar toch verharde Romeinse heirweg, die in1 rechte lijn, rechter kan haast niet, tot in Sorges loopt. Zeer monotoon, maar wij bespaarden 4,5 km en waren er rond 15 uur voor ons biertje, en om -6 uur i

Gisteravond heeft de uitbaatster van het plaatselijk restaurant( normaal gesloten op vrijdagavond, speciaal voor ons 2 een menuutje bereid: terrine van paté de campagne vooraf, dan linzen met gekookte hammetjes a volonté, en als dessert een ijsje. Alles overspoeld met een liter wijn enwater, voor 14€ per persoon!! 😋😋😋 Vanmorgen zeer vroeg er uit, na een schitterende nachtrust , om tegen 7 uur te vertrekken en de hitte wat te vermijden. Onze tocht zelf was op zeer rustige landwegen. Toch 1 keer 1 km te ver, wegens geen signalisering. Maar wij konden dat gelukkig nog recupereren via de RN (shortcut) Om 12 u waren wij in Firbeix, voor onze picknick op het terras van een cafeetje. Om 15 u waren ij in La Coquille. Aangezien de gite pas om 16u opentt, hebben wij tijd voor een pintje. In de gite worden wij voor het eerst ontvangen door een hospitalera = persoon die de gite beheert en voor de maaltijden zorgt. Wij maakten zo kennis met de Nederlandse Hennie, 63, die sinds 7 jaar in Fran

Vanmorgen om 5u30 er uit, ingepakt, ontbeten met een appeltaart van gisteren, en koffie uit de automaat 😋😋😋 Aangezien het zeer warm zal worden, om 7 u de baan op. Zéér voorzichtig begonnen, niet door de stad, maar 3 km langs de rivier, om dan 1 km verder op het pad te komen ( tip van gids Pierre) Ik was bang voor de pijn in mijn voeten, en zeer behoedzaam aan ‘t stappen. Op km 4,5, aan een rotonde, mijn jas uitgetrokken, wegens reeds te warm ( om 8 u!!!) Wanneer ik reeds 1 km verder ben, besef ik dat ik aan die rotonde mijn bril vergat!!! 🧐n Blijkbaar had ik die schok nodig, en een schop onder de kont van coach Bart, om eindelijk voluit te gaan stappen! 👣👣 Met een vaste tred, en een half uur kwijt, verder, eerst door Isle, een zeer mooie voorstad van Limoges. Dan naar Aix sur Vienne, waar ik nog eens 500 m verloren liep, en dan een prachtig pad gevolgd, stroomopwaarts riviertje de Aixette, bezaaid met stroomversnellingen en watermolens, maar  geen enkele intact. Gepicknickt

Om 8u30 moest ik het klooster verlaten, en begaf mij langs de mooie oude lemen vakwerk stadswoningen, en oude brug over de Vienne, richting diocesaans centrum, waar men mij verwacht tegen 10u. Onderweg zie ik de bar ‘pause de st Jacques’ (foto), en ga om een koffie. Barman Pierre is een ex-pelgrim, ging 2 jaar geleden naar Compostella, hij baat deze zaak uit samen met Stephane. Hun specialiteit is alles wat zoet is, én Luikse wafels. Pierre heeft 25 jaar als gids gewerkt, in heel Europa. Hij kreeg 9 jr geleden een hartaanval, moest van job veranderen, en begon toen met deze zeer florissante zaak. Om 10 u naar het diocesaans centrum, 25 € betaald, jamersleutel gekregen en dat was het. Ik kreeg een mooie ‘paterkamer’, met in de gang het sanitair, en morgenvroeg mag ik mijn plan trekken voor het ontbijt. Voor de rest heb ik er een luie recuperatiedag van gemaakt 😋👍👌

Gezellige avond gehad, met Anita en Frank Jaspers, uit Tilburg. Nederlandse pelgrims, die in tegengestelde richting stappen, vanaf Lourdes. Vanmorgen de rest van mijn spirelli gegeten, met konfituur en koffie, en om 8 u vertrokken. Het was koud, handschoentjes nodig tot 9 u , maar nadien werd het zéér warm, tot 26 gr Celsius. Het werd een echte ‘warmte-test’ van 25 km tot Limoges, en hierdoor voelde ik dubbel de vermoeidheid van de voorbije dagen. Bovendien was de laatste 6 km slecht gemarkeerd, zodat ik nog een ommetje mocht maken, maar om 14u was ik in Limoges. Ik slaap bij de zusters Franciscanessen, aan dekathedraal, dus makkelijk. Máár ik mag er slechts 1 nacht verblijven. Dus morgenvroeg verhuis ik naar een dipcesaans centrum en rust 1 dagje. Wordt vervolgd. Tot morgen en goeienacht allemaal. 👣❤️🌛🌜

Ik had de gite voor 8 pers, voor mij alleen, gelukkig. Voor de kostprijs van een gite kan je geen tent meenemen: 10€ exclusief eetwaren, bij te kopen. Ik kocht spaghetti, saus, linzen met worst in blik, en 3 biertjes. Ik kookte de 500 gr spaghetti, al dente (9 minuutjes), verwarmde apart de linzen met worst, deed er de spaghettisaus bij, klaar!!! 😋 Ik at ongeveer 125 gr spaghetti met de saus. De rest was over, maar niet ingerust worden 😉 Ik heb de spaghetti gespaard voor ‘s morgens, heb er dan nog een grote portie van genomen, gemengd met abrikozen- confituur, en dat was mijn ontbijt, overspoeld met koffie natuurlijk! 😋 Lekker, voedzaam en... sportvoeding!!!👣 6 u opgestaan, ontbeten, de gite netjes gemaakt, en om 7u30 was ik weg! Mijn laatste muziekje vooraleer te vertrekken, was toevallig ‘Days’ van Kirst Mac Coll. Kan je een pelgrimstocht nog mooier aanvangen? Het was ijskoud, zonnig,maar handschoentjes nodig tot 10u. Rond 9 u, in het bos, zag ik mijn eerste reebok. Een kwa

Zeer goed geslapen in het eenvoudige chaletje, dankzij de lekkere maaltijd die Mevr Marjorie Massard aanbood. Even hun gezinssituatie schetsen. Marjorie (47), was gehuwd met haar ex-man Patrick, en zij kregen 2 zonen Sharlie-lee (25) en Romanne (22), zij scheidde na 19 jaar huwelijk, en woont sinddien samen met Christophe. Zij hebben samen een zoontje van 12 en om een band te creëren met de 2 andere kinderen werd hij Shanne genoemd, naar de 3 voorste en laatste letters uit zijn broeders namen. Haar ex-man Patrick is gedurende gans de periode tot vorig jaar, bij hen blijven wonen, in 1 van de houten chalets, omwille van de kinderen. Deze situatie raakte vorig jaar opgelost, toen hij iemand leerde kennen. Deze morgen past het spreekwoord: ochtendstond heeft goud in de mond. 7 u ontbijt, 7u30 de baan op!!! Practisch onmiddellijk de velden in, om de RN te ontwijken, én kortere baan te hebben. Zo mag het altijd zijn !!! We zitten nog altijd op weg in de Creuze, op weg richting Limoges, e

Zeer goed geslapen, op deze ultra rustige locatie. Mijn slaapmutsje van gisteravond heeft ook goed geholpen 🍷🍸 De dag begint wat langzaam, omdat de bakker pas komt om 8u, dus ontbijt om 8u10 en pas vertrokken om 8u35. Het belooft 23” te worden, ik loop in shorts. Deze zondag blijkt een écht wandelweeked te zijn, ingericht door Crozant, met meer dan 500 deelnemers!!! 🚶🏼‍♀️🏃‍♂️🚶🏼‍♂️🏃🏻‍♀️🏃🏻‍♀️🏃🏻‍♀️🏃‍♂️🏃‍♂️ Hun signaleringen misleiden ons, zodat Didier, die ondertussen al 8 km heeft gestapt, en ik, besluiten om op de RN te blijven, wat vandaag geen voordeel opbrengt in afstand. Bovendien wandelt het harder op betonwegen, zodat mijn voeten het zwaar te verduren krijgen. Behalve het mooie weer heb ik nog een bizarre anekdote: om 11 uur passeren wij langs een café ‘ouvert’ met terras. Wij laten dat niet voorbij gaan, voor een koffie. De waardin heeft een eigenaardige tongval, en wij vragen waar haar ‘accent’ vandaan komt. Wij krijgen als antwoord dat er in haar café niet mag

Goed hotelletje!!! DjwlP❤️ 8u stipt: het regent!!! 🌧, even gewacht en kijk, om 8u15 vertrokken zonder regen 😅 Ik hoop op dezelfde weersomstandigheden als gisteren, dus géén regen aub. Even wat tijd verloren in Argenton sur Creuse, maar al bij al goed opgeschoten. Eerst een stukje RN om de kilometers onder de 30 te drukken, maar vanaf Le Menoux het parcours gevolgd. En wat voor een parcours: spectaculair!!! ⛰👣🏃‍♂️👌. Het wordt meer bergachtig, ik volg de loop, bergop, van de steeds mooier wordende Creuse. In Chatillon kreeg ik zelfs heus klimwerk, tot 20 meter hoog en weer omlaag over rotsen, om een bergpad langs de andere kant te bereiken (foto FB). De eerste 15 km zijn voorbij gevlogen, en ik was in het prachtige Gargilesse. Een koffie gedronken in hotel des Artistes, gerund door Gentenaar Renaat uit St Amandsberg. Daar wil ik ook nog eens terug!!! Ik ontmoet er ook collega-pelgrim, Didier C, 62,  gepensionneerd politiecommissaris, van het sportieve type. Wij gaan samen op pad

Gisteravond wat opzoekwer verricht, resultaat: na het ontbijt een bus genomen richting Chateauroux, en vandaar een andere bus, naar Le Poinconnet, zodat ik niet opnieuw, onnodig 6,4 km extra moet lopen. Heeft wel wat tijd gekost, want ik begon pas te stappen om 9 u20. Er werd regen voorspeld, maar blijkbaar is die er over uitgevallen, vóór ik langs kwam. Ik zag wél de plassen, maar ik bleef droog en liep zelfs zonder jas 🏃‍♂️👣👌 Tot 11u liep ik in het bos van Chateauroux, heb geen wilde dieren gezien, maar het schijnt dat er ‘s avonds rare vogels rondlopen! 🏃‍♂️🏃‍♂️🏃‍♂️ Vanaf 11u op de RN, géén boswegen gevolgd, om kilometers te sparen. Zo bespaarde ik over de hele dag 3,3 km. Op de middag in Velhes een broodje gegeten, met nadien nog 1 uurtje RN. Daarna was er geen RN meer, dus de bossen in, mooie bossen, met verharde wegen, in een steeds heuveliger landschap, langs de rivier de Bouzanne, met een paar mooie kastelen (foto op FB) Op het einde dankzij mijn GPS nog eens 1 km ui

Goede avond gehad: het bezoek aan de kerk bleek een toeristische rondleiding te zijn, door Monique. Mooie Romaanse kerk, ontstaan uit een merovingische nederzetting. Het avondmaal was vegetarisch, en de wijn maakte mij gelukkig. Bovendien kreeg ik nadien de tijd om mijn blog te schrijven, terwijl de dames naar de romantische muziek van Chopin luisterden. Ontspannend 😀🎼🎹 Vandaag tijdig vertrokken, 1 uurtje droog, terwijl Annick er nogbij was, maar vanaf 9 u heeft het ononderbroken, de gande dag geregend. Niet verl veldwerk in de voormiddag, maar de RN richting Déols en Chateauroux was niet aangenaam. Smiddags een bistrot binnen voor een snack, maar weer naar buiten omdat ik blijkbaar de enige was die niet rookte 😟 Dan maar 3 km verder gegeten 👌 Rond 15u30 was ik aan de afslag om na 1 km aan de B&B te zijn. In werkelijkheid bleken er 6,4 nodig te zijn. Maar ik bleef dapper en om 17 u kwam ik aan en kon gelukkig een warm bad nemen ( sorry geen foto wegens waterdamp 🛁) Mor

Les Grands Entrevins is een fantastische B&B, voor wie de streek rond Bourg en Issoudun wil bezoeken. Grote klasse en super bediening, djwlP❤️. Dat is eens wat anders voor een pauvre pelerin Om 8u30 start! 500 meter verder bemerk ik dat ik mijn reisgids vergat 😟 dus 1000m aan mijn been!!! 👣👣👣 Het werd dus 8u50. Het weer was frisjes, en beloofde regen, maar na 4 km, in Charost, heb ik definitief mijn jas weggestopt, om in korte mouwen de dreigende wolken te trotseren, en ik heb gelijk gekregen 😀👣 Opnieuw 9 km de velden in, heuvel op en af, langs overwegend koolzaad velden. Ik. Ernam van een boer dat koolzaad wordt gebruikt voor zowel menselijke consumptie, in deegwaren, in gebak en olie, voor dierenvoeding, en tenslotte ook als additief in brandstoffen. Maar voor dit laatste wordt soja een zware concurrent. S middags, in Issoudun, ontmoet in Kees en Anja, en eet samen met hen onze picknick. Nog 1 koffie en opnieuw de eindeloze velden in, om de veel te drukke RN te vermijde

Jacqueline was stipt om 7u30 daar met het ontbijt. Zij excuseert zich nog even voor haar man, die vergat om mijn boeking van vorige week in te schrijven. Gelukkig was er nog 1 kamer vrij! 😏👣 Er zijn nog 2 gasten aan de ontbijttafel: Michel en Renée, die in deze gite logeren voor een maand of 3, tot hun verbouwing, in de buurt, klaar is. Wij moesten het vorig jaar een maandje stellen met onze caravan, tijdens ONZE verbouwing 🛁🚽⛺️ Om 8 u op weg, droog maar bewolkt. 10 minuutjes later begon het te regenen, dus SNEL regenbescherming aangetrokken!!! 15 minuten later scheen de zon en kreeg ik het te warm! 😓 Zo heb ik mij nog 2 keer verkleed, om na 7 km Bourg te bereiken. Geen stempel gekregen in de kathedraal, wegens nog geen 14 uur. Dus verder op stap, want het was een fris en wisselvallig wandelweerje 👣👣👣👍👍👍😅😅😅 Na 5 km ben ik buiten de veel te drukke stad, 2 km veldwerk, waarbij na 1 km, van op 500m, met veel geblaf, een herdershond op mij komt afgestormd. Ik had mijn wan

Ondanks de mooie en rustige kamer, zéér slecht geslapen! Ieder uur gezien! 🦉 Bij het ontbijt bevestigt gastvrouw Monique dat het héél de dad zal regenen . Monique en Pierre hebben begin Maart nog Belgie bezocht: Gent !!! In de sneeuw!!! Zij hebben gedineerd aan de Graslei, Belga Queen, waar bij het naar de toiletten gaan, de ruiten mat worden 😀 dat was een opluchting!!! Volledig ingepakt tegen de regen, rond 8u45 de weg op 👣💨💧💦🌧 Eerst 6 km veldweg, gelukkig haast volledig gras. Vanaf Baugy zoveel mogelijk RN 151 gevolgd,  behalve 3 km onvermijdelijk bos, even vóór Brécy. En het blijft maar regenen 💧💦🌧 Gelukkig gepicknickt in een bar, en na het eten opnieuw de regen, langs de RN 151 richting Bourges! 👣😓 niet prettig 👣 Vanaf 15 u schijnt de zon, voor de laatste 6 km, op uw doorweekte pelgrim. Daardor kwam ik zowel doornat als bezweet aan in le domaine de Jaquelin, in St Germain de Puy, na 29 km!!! Ik heb heel wat was en droogwerk!!! Morgen via Bourges naar Villeneu

Ondanks stapelbed en geslapen in lakenzak, goede nachtrust. 7u45 ontbijt, samen met Patrick en Marie-Paule, beiden 48. Het echtpaar is kinderloos, verkocht hunzaak en wenst minder jachtig te leven. Zij stappen vandaag slechts 22 km, dus afscheid genomen. Er zou regen om komst zijn, maar het blijft droog, en ik waag het er op, in short en korte mouwen. De eerste 8 km naar La Charite op 1,5 uur afgestapt. Enkel gestopt in La Charite om een foto te maken. Het weer is niet te warm, licht bewolkt, en winderig.. iets voor 12u bereik ik Sancergues, en ik negeer de open cafes, want ik wil nog 1 u doorstappen tot in Charentonnay. Dit is een zeer klein dorpje, met gelukkig 1 cafe, EN open 😁😁😁 Binnen mijn baguette gegeten met een koffie. In de cafe is er 1 klant, Alain (62) landbouwer, en ingenieur, die het bedrijf van zijn ouders overnam. Hij klaagt over de vele veranderingen, sedert de Europese Gemeenschap, en herinnert zich dat hij vóór 1991 zijn graan 50 0/00 duurder kon verkopen dan v