Dirk Corrijn gaat naar Compostella

Vanmorgen moeilijk wakker geraakt, omdat vannacht op straat een paar idioten lawaai maakten tot 2u30. Toch is het nog gelukt om tegen 7u45 op pad te gaan. Om 8 u vond ik een plaats om te ontbijten. Om 8u30 definitief op Camino-pad. 👣 Om Gijon te verlaten was het zeer eenvoudig: Jacobsschelpen zowel vóór als na ieder zebrapad gaven duidelijk de weg aan. Na 1 uurtje stappen was ik buiten de stad, en kwam in een industriegebied. Gelukkig boog mijn pad naar rechts, én naar omhoog, een berg op tot 200m hoog na 5 km. Even later zat ik in het bos en was de industrie verdwenen. Dan volgde een zeer mooi en rustig eucalyptusbos, dat was dichtgegroeid met varens, gedurende 6 km. Nadien bergaf, en wij waren op 10 km van Aviles. Opnieuw in een reuzegroot Industriegebied, met metaalindustrie. Ik heb naast de fabrieken gelopen tot op 500 m van het centrum van Aviles, tussen het drukke verkeer!!! Ik ben blij dat deze tocht achter de rug is en hoop morgen op mooiere omstandigheden, naar Muros de Na

Vanmorgen opgestaan met een kakkerlak voor de badkamerdeur! Een foto heb ik jullie bespaard. Om 7u45 ben ik op pad geraakt, nadat ik een grote portie.amandeltaart op at. Ik hoopte echter tevergeefs op een kop koffie onderweg. In Casquita heb ik de splitsing van 2 Jacobswegen gefotografeerd, Nadien dook onze Camino een pad in, naar beneden tot aan een riviertje; en vanaf dan ging het gewoon gedurende 5 km berg op, tot wel 450 meter! Die stijging was in 2 delen, op de eerste beklimming maakte ik kennis met de Amerikaanse Amanda, die zeer vlotjes naar boven stapte. Zij was eerst begonnen aan de camino Frances, maar die beviel haar niet. Dus nam zij de trein naar Villaviciosa. Ik hoop dat zij hier haar genoegen vindt. Buen Camino Amanda. Niet ver voorbij de eerste klim, aan een picknick-tafel, zag ik Monique & Dennis terug ( foto). Zij hebben besloten dat Gijon hun laattste etappe wordt voor dit jaar. Ik hoop dat ik hen nog terug zie. Veel geluk, Monique & Dennis!!! 👍👍😘🤞🤞🤞

Géén ontbijt in mijn hotel, dus wat verder ontbeten 👣😀 Toen ik vertrok waren Rudy en Rob ook net komen ontbijten. Zoals gewoonlijk zijn de eerste kilometers op beton, maar met mooie omgeving en een paardenbegroeting. Op km 10,  net na een forse klim, in Pernus, kreeg ik koffie aangeboden van Txemma, een Bask die hier woont, en die, als hij thuis is, de pelgrims een rustplek verschaft. Bedankt Txemma👍👍👍👌👌👌 Hier kwamen Rob en Rudy mij vervoegen, en zijn wij nadien samen verder op pad gegaan. Vanaf nu verliet de Camino ook eindelijk de openbare weg, diewerd geruild voor bos en bergpaden, langs een kronkelend riviertje, dat duidelijk een paar dagen tevoor nog 2 meter hoger had gestaan. 3 km verder kwamen wij Virginie en Jean-Luc tegen, die net een rustpauze namen. Nog 2 km verder, in Sebrayo, nog een rustpauze genomen, dit keer op een boerderijtje, waar eveneens aan dag-gastvrijheid voor pelgrims werd gedaan. Ik heb een citroen van hun boom geplukt en opgegeten, zalig 😋 Dan n

Na een rugstige nacht, in een klein prnsionnetje, in gezelschap van Benito 52, en Sofia, 31, Italiaanse uit de buurt van Milaan, was ik de laatste om vanmorgen te vertrekken, om 8 uur. Benito is pas 2 dagen geleden gestart, kent de streek op zijn duimpje, en stapt etappes van 40 km. Van hem kom ik te weten dat er oorspronkelijk hoofdzakelijk de Camino Frances was, maar dat door de bezetting van het Spaanse binnenland, door de Moren, die de bergachtige kuststreken niet  konden veroveren, de Camino del Norte is uitgegroeid. Sofia werkt in de marketing-afdeling van Generali, en nam 1 maand verlof voor haar Camino, én haar passie voor fotografie. Na een uurtje wandelen, met veel bergop, op beton, spijtig genoeg, heb ik Sofia bijgebeend, en wij wandelen samen verder, op een ondertussen begonnen mooi berg en grindpad, richting  Vega, en zijn mooie antieke schuurtjes en prachtig strand. Hier doe ik mijn eerste terrasje aan, voor een koffie. Nadien begint een prachtig kustpad, met grind, m

Dag begonnen met zeer slecht nieuws. Erika, zus van Petra, is samen met haar man en zoontje, slachtoffer geworden van een zwaar verkeersongeval, gisteravond, met dodelijke afloop voor haar echtgenoot Jacobi, en zeer ernstige letsels voor haar zoontje en haarzelf. Zij zijn in kritieke toestand. Ik vind het zo erg voor Petra en mijzelf, dat ik er nu niet ben om haar bij te staan! 😟😢 Mijn tocht naar Ribadesella was al overschaduwd door vele mooie herinneringen aan die stad, en nu nog meer door dit gebeuren, kan ik er niet veel meer over vertellen, dan dat het erg regenachtig was, weliswaar mooie natuur, zelfs met verrassende kunstwerken onderweg. In Ribadesella was ik ook aangenaam verrast door het terugzien van Sofia en Feli, tijdens de middag. Ribadesella is een zeer levendige kuststad, met slechts 3300 inwoners, aan de monding van bergrivier Sella, waar ook de zalmen hun geboorteplek in het vroege voorjaar opzoeken. Er is blijkbaar iedere week wel een aanleiding voor een fiesta.

Goed geslapen na het gezellig afscheidsetentje, samen met Muriel, en Virginie & Jean-Luc (62), uit Frankrijk, Ile d’Oleron. Morgen stappen zij naar Ribadesella, en ik slechts tot Nueva. Hierdoor maak ik er een halve rustdag van, zoals in mijn gids. Het wordt trouwens tijd dat ik wat rust neem, daar ik sinds 9/5 dagelijks heb gestapt. Ik heb pijnlijke voeten, en een opkomende blaar op mijn lip. Dus om 8u30 de baan op voor 19 km , met de eerste helft mooie heuvels en zee, maar nadien iets meer richting binnenland, richting Nueva. Aangekomen rond 13u30, vermits 5 km vooraf nog een terrasje gevonden voor een drankje, maar voor de keuken was het daar te vroeg. Dus ingecheckt in mijn zalig hotelkamertje, in hotel San Jorge**, en nadien het dorpje in voor de lunch. Dat dorpje blijkt echter deze zaterdagmiddag héél levendig te zijn. Alle cafe-restaurants zitten vol!!! Toch nog een plaatsje gevonden, naast collega-pelgrims Johanna (72) uit Zuid-Tirol, Brixen, en Rosy (60), uit Salzburg.

Vanmorgen de ochtendpost van mijn kinderen gelezen. Het doet deugd aan mijn hart dat zij mij zo ondersteunen. Dankjewel Ludo, Dries en Sari ❤️❤️❤️ Om 8 u vertrokken, maar onmiddellijk gestopt, vermits open cafe aan de overkant, voor ontbijt met tortilla, en om 8u15 dan eindelijk op weg. 1 km verder de rivier over en ik ben in het natuurparadijs Asturias. Ik mag onmiddellijk aan een forse klim beginnen van 2km, die de laatste 600 m zelfs een grindpad wordt. Dorpje door, autostrade over, en hop, vanaf hier wordt het voor de rest van de dag, ofwel grindweg, ofwel kust-bergpad. Op km 7 haal ik Muriel Hertog, 52, Zwitserse, in. Wij gaan vandaag samen verder. Wij volgen eerst een spectaculair kustpad, langs fallaisen, en door de weiden, en komen dan aan een natuurlijke rotsbrug over een inham (fotos), er over , en verder langs dit heerlijke sportieve kustpad. Door zijn moeilijkheidsgraad heeft het ons wel wat meer tijd gekost, maar die is voorbij gevlogen. 👣👣😅😅👌👌 Onderweg gepickni

Gisteravond gegeten samen met de familie Schneider uit Koblenz. Jammer genoeg moest mama Mary terug naar het hotel wegens gezondheidsproblemen. De familie neemt morgen een dagje rust om Mary te laten recupereren. Ik hoop op een spoedige recup, opdat Mary, Horst, Thomas & Jessica, en familievriend Sebastian, op vrijdag hun Camino kunnen hervatten. Toi-Toi!!! 👍👍👍🤞🤞🤞 Vanmorgen om 7 u15 begonnen aan mijn tocht van 28 km. Het was al drukkend warm en onweer in de lucht. Gelukkig is het heel de dag droog gebleven 🤞😁 Om 8u30 heb ik een dame geholpen om haar cafe te openen, zodat ik op haar terrasje eindelijk aan een koffie kwam. Nadien heeft zij nog vele pelgrims over de vloer gehad 👍👌😋 De camino is mooi, met prachtige zeezichten, flinke hellingen en toch nog niet te moeilijke afdalingen. Het is steeds stappen op de openbare weg en ik hoop dat daar toch nog erns verandering in komt. Geef mij maar liever veldwerk in plaats van beton. Vandaag was ik in Frans gezelschap: Thierr

Zalig geslapen in mijn chalet-kamertje, ondanks dat de kerktoren mij ieder uur even wekte. Om 7u30 zijn Monique & Dennis vertrokken. Ik vertrok om 8u15, door mijn blog. Ik stapte een half uurtje alleen, moest een steentje uit mijn schoen halen, en had daarna het gezelschap van Sophia, 24, pas afgestudeerde Duitse landbouwingenieur. Voor zij begint te werken gaat zij even naar Compostella, vanaf Irun. De eerste week had zij last aan haar knie, maar nu stapt zij flink door!!! Bon camino Sophia 👣👣 1 uurtje larer heb ik ontbeten in een cafeetje. Nadien opnieuw de baan op. Wij komen dichter bij de zee en dat zorgt voor een zalig fris briesje én mooie uitzichten. Bij mijn 2e stop voor een pintje, om 11u tref ik Dennis & Monique aan. Na dit terras biedt de route 3 mogelijkheden, en ik kies voor de langste en mooiste kustweg, bergop vanaf  obreces ( fotos) Terug beneden ontmoet ik opnieuw Dennis & Monique, die 2 km uitspaarden. Een snellebabbel, want  ik wil voorstappen op m

Om 7u30 onze zeer luxueuze albergue verlaten, samen met Dennis & Monique (25) uit Frankfurt. Monique is actief in een audit- bedrijf. Dennis is professioneel brandweerman bij de luchthaven in Frankfurt, en dus super-fit!!! Zij nemen de tijd om van hun tocht naar Compostella te genieten. Ik ben zeer vereerd om met dit sympathieke koppel te mogen mee stappen, maar probeer hen zoveel mogelijk privacy te gunnen. Dankzij Dennis stel ik vast dat ik de verkeerde gids gebruik. Ik had een Duitse moeten gebruiken in de plaats van mijn Franse! Mijn gids is verouderd, en geeft niet alle mogelijke trip-varianten die mogelijk zijn. Dit laatste bleek duidelijk op deze tocht van pas te komen, daar wij via een pad langs de spoorweg 7 km hebben bespaard. Zo konden wij voor de rest van de dag genieten, en heb ik uiteindelijk slechts 24 km gestapt. De tocht zelf was mooi, in een stralende ochtendzon. Na een paar km omhoog kregen wij er, vanaf Mogro, zeezicht bij. Wat verder zelfs zicht op de mooieba

Eindelijk nog eens rustig geslapen in een Albergue! 👌 ofwel waren er geen snurkers, ofwel was ik de enige misschien. 😁 Ik maak er vandaag nog eens een rustig dagje van. Zo kan ik mijn voetjes nog wat laten bekomen, tegen morgen. Om Santander te verlaten is het blijkbaar altijd rechtdoor, recht naar het westen, met een steeds stralende zon, zelfs al om 8u15, in de rug. Gelukkig stap ik vandaag slechts 15 km. Morgen zijn het er minstens 30 en moet ik er dus veel vroeger tegenaan om de warmte te vermijden. De trip vandaag, naar Boo is nogal eentonig, via de openbare weg, met bebouwing. Pas 1 km voor de Albergue heb ik mijn eerste mooie uitzicht kunnen vastleggen. De albergue zelf is een zeer aangename verrassing. Het is zowat een klein hotelletje 👍👣👌 Zeer vereorgd, zelfs met maaltijden. De meeste mensen die hier toekomen zijn pas aan de Camino begonnen in Santander, en planden om slechts 2 tot 3 weken te stappen

Deze nacht weinig geslapen tot 6u. Toen werd P. wakker na een hele nacht te hebben gesnurkt. Dus nog een half uurtje blijven liggen genieten van de rust en dan op naar het ontbijt in de albergue. Priester Ernesto (80) heeft ons gisterenavond de werking van zijn albergue uitgelegd. Hij heeft altijd priesterwerk verricht in Cantabria, in veraf gelegen bergdorpen, de eerste maal was hij slechts 25 jaar oud. De mensen waren er ongeletterd en met zijn academische vorming kreeg hij geen contact met hen. Hij merkte wel dat zij een hechte gemeesnchap vormden en elkaar hielpen waar nodig. Iedereen droeg zijn steentje bij aan hun gemeenschap, volgens bezit en vermogen. Dus wie wat meer kon bijdragen, deed dat ook. Deze levenswijze wordt ook opgemerkt in afgelegen vissersdorpen in Zuid-Amerika, in mijnwerkersdorpen in3e wereldlanden, enz. Daarom wenst Ernesto géén prijs te bepalen voor het logement en de maaltijden in zijn Albergue. Kortom elkeen doet een gift, naargelang zijnvermogen en de waard

Gisteravond gedineerd samen met de Duitse Pendulq. Ik noem haar zo omdat zij nog niet goed weet waar zij aan toe is, laat staan of zij wel op de juiste Camino zit. Zij denkt er zelfs aan om te verhuizen naar de camino Frances. Zij wordt verscheurd door de gedachte dat zij de ware liefde nog niet vond, en is er wellicht angstvallig naar op zoek. Ik hoop dat zij tot rust komt en de dingen over zich heen laat komen. Want daar neemt zij eigenlijk de tijd niet voor. Deze morgen was zij al weg om 7 uur, ging zij naar Guemes op 15 km of verder? Ik vertrok om 8 u45 en was er om 12u30, gelijk met Pendula!!!👣👣👣 Deze namiddag rust ik verder uit in de zalige zon, in de prachtige tuinen van de Albergo del Abuelo Pueto ( pater Ernesto). Het is 1 van de grootste en zeker de best verzorgde van de Camino del Norte, tot hier toe. 👍👌🌴🌳🌲☘️🌿🍀💐🌺🥀🌻 met 70 slaapplaatsen. Er wordt zelfs voor de maaltijden gezorgd. Ik kreeg al een fantastische lunch, met 🍷 Uitkijken naar vanavond, want er is

Gisteravond tussen 21u30 en 24u is er toch nog iemand in mijn slaapplaats komen liggen. Want rond 24u hoorde ik iemand snurken. Ik zag echter niemand op een bed. De dame lag naast haar bed te slapen 🙃. Vanmorgen lag ze er wel in. Ze zal het koud hebben gekregen 👣😁 Om 7u45 ben ik vertrokken, 6 km langs het strand van Laredo, tot aan de ferry naar Santoña. Een kwartiertje gewacht, en om 9 u de 1e ferry genomen. Aan de overkant eerst de onvermijdelijke koffie, en dan door de stad, richting Noja. Aan mijnrechterkant 500 m gevangenismuur , van La Duezz, aan mijn linkerkant gedurende 2 km prachtige kreken met veel vogels. Halfweg de gevangenismuur ontmoette ik de 72-jarige Jose-Manuel, die mij heeft vergezeld tot aan de berg waar ik over moest. Het spijt hem dat hij nooit tot in Compostella ging, en er nu de gezondheid meer voor heeft. Het was een steil bergpad waar ik kver moest. Mooie uitzichten op de kust langs beide zijden. Gelukkig was de afdaling niet zo steil, als langs de kant

Overslapen!!! Mijn I-Phone werd bijgewerkt, ik kreeg er de opte ‘ bedtijd’ bij, en nadat deze was afgelopen deze morgen, ben ik blijven liggen, in de mening dat mijn normale wekker ook nog zou komen. Niet dus!!! 🙃🙃🙃 Maar om 8 u 05 was ik toch nog de deur uit op deze zonnige ochtend, met volop zon in de rig, aaangezien ik naar het westen stap. Na 2 km kom ik aan een zwembad, geschapen door de zee: vanonder de rotsen komt het zeewater binnen in een kloof, waarrrond de stad trappen heeft aangebouwd om deze natuurlijke jacuzzi-zwembad. Hier had ik wel eens willen in duiken zie!!! Maar nu verder de camino op. Het ontbreekt hier en daar aan pijlen in deze stad, en ik krijg het geluk dat een voorbij rijdende automobilist, mij er op km 3 attent op maakt dat ik links af moet. Dankjewel lieve chauffeur 👣👣👣❤️. Zonder hem zou ik nat als vele anderen een grote omweg maken! Opnieuw speelt de camino haasje op en of onder de autosnelweg, tot op km 14 in Guriezo. Vanaf hier gaat het een heuse

Om 8u20 de baan op. Reeds op 500 m van mijn pensionnetje begon de officiele camino. Eerst 2 km recht de stad uit, om vanaf daar op een ongelooflijk knap ingericht fiets- en voetpad terecht te komen,  dat ik gedurende 12 km zou volgen. Het pad slingerde zich eerst als een brug over alle wegen en snelwegen van de vallei, om uiteindelijk langs een paar dorpjes te lopen, steeds autovrij, en uit te komen aan zee, in Cantabria, Zierbena. Ik was wel blij om van dat betonnen pad af te zijn 😅. Gelukkig was er een cafe met terras, aan het strand. Vanaf mijn terrasje zag ik in de verte Ralf en Reggy aankomen. Samen nog een koffie, en dan op weg , langs een mooi kust-bergpad, met prachtige uitzichten op de zee. In Oton was de weg slecht aangeduid, zodat wij 1 km terug moesten. Nadien, op 3 km van ons eindpunt nog een strandcafetje aangedaan, en dan verder langs het bergpad tot in het mooie Castro Urdiales. Vanavond eten wij Paella in de haven. Morgen vertrekken wij naar Laredo.

Om 6 u er uit, met ontbijt aan bed, dankzij koffie van op de gang. Om 8u30 op stap. In Bilbao staan de routewijzers op de grond, dus als er veel volk loopt... Toch de goede richting gevonden, en na een half uurtje haal ik de Koreaans-Deense Susan in ( ditmaal met een stok in de hand ter ondersteuning, ze heeft bijgeleerd), samen met Duitser Ralf en hondje Reggy. Ik blijf vandaag samen met hen stappen. Susan blijft als gewoonlijk ver achter, daar ze zowel moeilijk bergop als bergaf gaat. En er is nogal wat bergop te verwerken geweest om boven de stad te komen op rustige paden. Af en toe moesten wij naar beneden, onderdoor de snelweg, om langs de andere kant weer omhoog te komen. Het hoogste punt lag vandaag bij het kerkje van Santa Agueda, 400 m hoogteverschil, met stijgingspercentages van minstens 20%. 👣👣👣😅😅😅 Dus Susan volgde op minstens 30 minuten, waardoor wij wat konden rusten bij een bronnetje, terwijl Reggy, de hond, genoot van Spaans gezelschap. Na de afdaling kwamen wij

Goede nachtrust gehad, in een prachtig pensionnetje, maar gestoord door een jankende hond in de buurt 🤨, maar dat was het enige minpuntje, want ik kreeg een schitterend ontbijt aangeboden ( en dat was lang geleden). 👍👌😋🌹 Zelfs de regen houdt mij om 8 u30 niet tegen. Het werd een zeer natte tocht, tot 10 u, toen mij in Zamudia, nog steeds op een RN, een dubbele regenboog werd voorgebeamd. En effectief, vanaf dan heeft het niet meer geregend. Op km 10 begon de enige klim van de dag, 3 km, waarvan de helft in een bos, met rotsen, modder en veel slijk! Bovenaan kwam ik op een asfaltweg terecht, 3 km steil dalend en kronkelend, tot in Bilbao, met een paar mooie zichten op de stad. Om 11u30 aangekomen en ingechekt in pension Zumia* in het centrum, zodat ik volop de gelegenheid had om te verkennen. Het Guggenheim- museum heb ik slechts van buitenaf mogen zien, maar de kapster werkte dan wél op maandag 👌🙃 Bilbao is een mooie authentieke Baskische hoofdstad, ook van de provincie Bizka

Gisteravond gezellig gegeten, samen met Zuid-Koreaan Kim Mansu, 66, gepensonneerd electro-ingenieur ( werkte voor Samsung), die in zijn vrije tijd actief was als bergbeklimmer ( oa Mount Everest en K2), en aan competitie-woestijnwandelen deed ( bv Gobi in China). Zijn blog : Blog.naver.com/workdic Zeer aangenaam man, dus wij hebben ons geamuseerd, tijdens een zeer lekker 3-gangs pelgrimmenu voor slechts 9€, zonder de wijn natuurlijk hé 👌🍷🍷😋 Deze morgen was het minder aangenaam om te vertrekken, daar het regende. En het is blijven regenen tot 14 u. Zo danig dat ik geen fotos nam, sorry. En dit terwijl wij toch 2 colletjes moesten beklimmen en afdalen, met véél modder, en met zowat 800 meter hoogteverschil. Kortom, niemand wou nog verder dan Larretzu, aan km 20, wegens de stortregens! 💦💦💦💦 De enige albergohier was propvol, en ik moest een pensonnetje zoeken, en gelukkig gevonden in Miamendi, op 1,5 km. Eigenlijk zalig om eens in mijn eentje tot rust te kunnen komen. Van deze

Vanmorgen om 6 u er uit, geluidloos opgestaan, om de collegas nog wat slaap te gunnen. Tegen 7 u had ik wat gegeten en was klaar om te vertrekken. Tegelijkertijd maakt de hospitalero alle slapers wakker, omdat iedereen om 8 u buiten moet! 🤪😟 Geen twijfel mogelijk: vandaag gaat het regenen! 💦💦💦 en toch moet ik er steeds aan wennen. Blijkbaar wil ik het niet echt weten, maar het regent steeds harder. Deus eerst mijn regenjas aan, maar dat voelde te warm aan, dus regenjas uit en poncho aan, maar toch nog in short blijven lopen! 💦💦💦 1 uur later was mijn shortje nat en kreeg ik het koud. Regenbroek er over, en een kwartiertje later een cafe gevonden voor een warme koffie. Terug de baan op, bergop, bergaf, maar minder moeilijk terrein dan gisteren, waardoor ik aardig ben opgeschoten: op 4 u stappen heb ik 20 km afgelegd 😅😅😅 . Een half uurtje pause genomen voor een picknick ineen bushokje en nadien nog een uurtje gestapt en ik was in Gernika. Als je vraagt hoe het zit met de bewe

Om 7 u op pad, voorzien van ontbijtkoeken en picknick. Vertrokken onder een prachtige blauwe hemel, met een lichte bries in de rug. Deze rugwind zal ik zeker nodig hebben. Ik heb besloten er een zware etappe van te maken, van 37,8 km, omdat ik op 15/06 wil aankomen in Compostella. Dit ondanks het zeer zware parcours, steil bergop en bergaf, over zeer oneffen paden met stenen die de voeten pijnigen. Gelukkig compenseren de prachtige landschappen, met de oceaan op de achtergrond, de inspanningen ruimschoots. Ik voel mij bevoorrecht en dankbaar dat ik dit alles mag meemaken. 😅👣👣 Na 25 km kwam er een zeer venijnige klim aan, met een hoogteverschil van 460 m , op 3 km. Door de inspanning zat ik op 9 km van Markina zonder water. Gelukkig waren er 2 vriendelijke Franse zussen in de buurt, die blijkbaar water te veel hadden, en mij een halve liter gaven. Daarmee heb ik het gered. Dankjewel Carole & Carine! ❤️🌹🌹 In de gite aangekomen om 17u15, mijn was in de machine, en ruimte gevo

Blijkbaar is het in Spanje niet de gewoonte om een ontbijt te kunnen krijgen, niet in een gite, en ook niet in een pension. Daarom gisteravond mijn inkopen gedaan om deze morgen toch al iets te kunnen eten tijdens het stappen. Ik was op weg om 7 u. De ochtendhemel zag er niet goed uit, gestart met zware bewolking, nadien in de mist, en vanaf 8 u begon het ononderbroken te regenen. Om 11u aangekomen in Orio (km 17) waar ik eindelijk koffie kan drinken. In Orio is Susan er bij gekomen, Deense (46), van Koreaaanse oorsprong en geadopteerd. Zij ging weliswaar wat trager, met haar vingerschoenen, maar de babbel was gezellig en op die manier gaan de kilometers ook ongemerkt voorbij. Vanaf 13u scheen de zon en rond 15 u waren wij in Getaria. De gite opende slechts vanaf 15 u en daarom besloten wij nog een uurtje verder te stappen. Zo kwamen wij om 16u15 aan in Zumaia, een leuk stadje met een gite in een ex-nonnenklooster. Er waren daar 8 Duitse pelgrims aanwezig, die nogal voor wat ambiance z

Ji-Ah heeft in de. Jeugdherberg een Koreaan leren kennen en kan dus verder Ik begin alleen aan mijn tocht, maar nog geen 5 minuten ver, bij het afdekken van mijn rugzak voor de regen, krijg ik gezelschap van de 27-jarige Fanny, uit Parijs. Zij heeft haar werk opgezegd om na te denken over haar toekomst, tijdens de  Camino. Zij wandelt nogal traag, maar ik maak er vandaag een langsame tocht van. De tocht verloopt langs diverse kuststeden, met genoeg bergen tussenin om ons er door te laten wandelen, en te kunnen genieten  van de uitzichten. Het wordt een schitterende tocht, met vele steile klimmetjes én afdalingen. Fanny beseft al snel dat zij zich dringend stokken moet aanschaffen. Ondertussen kwam zij ook in gesprek met een Franse dame, waarbij de dames zich verdiepten in de materie van meditatie, en de snelheid er helemaal uit ging. Ik ben dan maar alleen verder gaan lopen, en van de omgeving genieten. Om 15 u kwam ik aan in Donastia Ondertussen heb ik berekend dat ik waarschijnl

 Weinig nachtust gehad! Geen oog dicht gedaan, egens gesnurk alom. Wij sliepen in de gite ‘des etoiles’ waar wij hadden gereserveerd voor 2 personen, maar kwamen terecht in een4-persoons-chambrette, wegens al de rest bezet. Veel verschil had het toch niet gemaakt: de. Hambrettes zijn onderling van de gang slechts afgesloten door een gordijn! 🤪🎧 Bovendien waren de 2 toiletten en 2 douches (voor 24 personen) aan het eind van de gang!!!🤨🤨🤨 Om 8u40 de bus naar Bayonne genomen (treinstaking) en van daar, om 14u25 de enige bus naar Hendaye. In Bayonne heb ik afscheid genomen van mijn vriend Didier ( niet voor goed hoop ik), die samen met mij ongeveer 900 km heeft gestapt. In Bayonne was er teveel egenwerk, dus snel in een cafétje aan het station terecht gekomen, waar ik in internationaal gezelschap terecht kwam ( van de zeer velen die in Bayonne wachten op de enige bus naar SJPDPort, om 14u52. Ik ontmoette Walmir, 65, uit Brazilie, en Selwyn &Monica (54), uit Perth, Australie, m

Geslapen op een prachtige locatie, goede maaltijden en gezellige gite. In goed gezelschap: Didier, en Dominique & Bertrand uit Lille. Met een schitterende zonsopgang (foto). Om 8u15 vertrokken voor onze laatste etappe, op deze Jacobsweg. In een zonovergoten en uitnodigende Pyreneeënvallei. Veel berglandschap, maar slechts 2 venijnige klimmetjes, waarvan de laatste slechts op 1500 meter van de stadspoorten van SJPDP lag. Ik heb daar zelfs nog een hardnekkige achtervolger afgeschud ( dat kon ik niet laten 👣👣👣😅😅😅) SJPDPort is hét startpunt van de Camino Francès, én de verbinding naar Hendaye-Irun, die ik jammer  genoeg moet overslaan, wegens een plaatselijke organisatie, die de gites op deze gehele verbindingsweg heeft volgeboekt. Heeft te maken met de verjaardag van de wapenstilstand, van 08/05/1945, die in Frankrijk een feestdag is en zorgt voor een mooie brugdag/vakantieweek. In SJPDP komen ook de zeer vele pelgrims toe, die vanaf hier starten: Wij ontmoetten Japanners, Ame

Na een rustige nacht, waarschijnlijk dankzij het voortreffelijk avondmaal, met de onontbeerlijke ‘confit de canard, zijn wij deze morgen een half uurtje vroeger opgestaan, zodat wij reeds om 7u15 op stap konden gaan. Het werd immers een zeer mooie, warme dag, met schitterende vergezichten, dankzij zeer steile klimmetjes, eerst richting Saint Palais, waar wij ons trakteerden op een terrasje, met koffie en zondagse gebakjes. Nadien richting Ostabat, voor onze lunch, op gelukkig, 1 terrasje. Nadien nog anderhalf uurtje verder gestapt tot in Larcevau. Mijn gids stuurde ons de laatste 2 km langs de RN, terwijl de B&B pal aan de Jacobsroute blijkt te liggen. Wij verblijven hier in een prachtige  Baskische villa, met de typische rode kleuren,  waar wij nog wat kunnen genieten van de tuin. Morgen is het mijn laatste tocht op deze route, tot in St Jean-Pied-de-Port, om nog 16 km te genieten van de Pyreneeën. Nadien kan ik tot mijn spijt de verbindingsweg tot Irun, aan de kust, niet te vo

Vanmorgen vertrokken om 7u45 , eerst nog 2,4 km volmaken tot Orthez, de rivier over, en dan een 5-tal km in de buurt van een snelweg gelopen, maar dan, vanaf het dorpje Lanneplaà, zaten wij eerst in de steile hellingen, en nadien werden die hellingen in de bossen gelopen, gevolg: eindeloze modder. Ik had nog maar net een foto van zo een helling op Fb gezet, of net nadien kwam ik met mijn rechterschoen in de modder terecht tot net onder mijn knie. Het is een zeer goed klevende kleilaag, die ik voor de rest van de dag tegen mijn zin, ondanks herhaalde kuispogingen heb meegesleurd. Gelukkig mocht ik nog in het cafe binnen, in Sauveterre👍👌👣👣👣🍷😅 Nadien genoten van de prachtige beelden die deze stad biedt, om rond 15u30 aan te komen in Osserain, voor ons logies bij Bob en Maithe, 74, gepensionneerd brandweerman uit Parijs. Iksluit nu mijn blog omdat ik mijn schoenen nog moet kuisen. Morgen nog een zwaardere trip, van 30 km naar Ostabat en Larcevau.

Wij logeerden in een prachtige chambre d’hote, bij Henri en Brigitte (66), uit Noord-Frankrijk, Valenciennes. Zij hadden dit gebouw al 9 jaar als buitenverblijf, en het werd na hun pensioen de definitieve woning. Henri is een echte ‘ ch’ti ‘, en blijkbaar heeft Didier als politie-agent, veel in het noorden gewerkt, want hij praatte even vlot ‘le ch’ti’ als Henri. Kortom het werd een heel gezellige avond, en een rustige nacht in ons spijtig genoeg: 2-persoonsbed. 🛌 Vroeg er uit want het werd een lange etappe van 34,2 km. Bovendien wordt het gebied heuvelachtiger, en zijn de klimmetjes puttig 👣👣👣😅😅😅 Vanaf Sault de Navailles zitten wij trouwens in de lage Pyreneeën. Gelukkig bleef het droog en werd het weer na de middag zelfs nog zonnig en warm. Rond 16u aaangekomen in Metge, een gehucht op 2,4 km van het centrum van Orthez. Onze chambre d’hote, is bij Marie-Philippe, 52, gescheiden. Zij heeft een vriend waarmee zij zal gaan samenwonen in Aix en Provence, zodat wij waarschijn

Om 7u30 met ons 3 vertrokken met een overtrokken hemel. Rond 9 u waren wij eindelijk volledig buiten Mont De Marsan, en in de sparrenbossen. Rond 10u30 begon het te regenen, sorry, te gieten, en dat is niet meer gestopt 🌨💧💨💦 Dus kletsnat toegekomen na 20 km in Saint-Sever, voor een warme dagschotel, nadien afscheid genomen van Nick, die hier in de gite logeert. Wij moesten nog 6 km verder in de regen, tot in Audignon, waar wij een B&B boekten. Wij hebben reeds van de warme jacuzzi genoten. Nu sluit ik mijn blog om te gaan eten, morgen 34 km naar Orthez.

Gisteravond schitterend team-werk: ik kookte de aardappelen in de schil, Didier heeft 4 geconfijte eendepoten opgewarmd, en Nick heeft uien met look gebakken. Alles samen, goed gesmaakt👌😋👍👣👣 Smorgens om 7u30 naar Mont de Marsan. Deze keer wandelde Nick Van Ranst mee met ons. Het pad was zanderig, en kronkelde door de sparrenbossen, via Bostens, en nadien Bougue, waar wij picknickten in de zon ( spijtig maar geen cafe in de buurt) Vanaf Bougue een 8 km lang en recht fietspad gevolgd, tot in MdM. Een douche in de gite en even op verkenning in deze grote leger-stad. Bij MdM is een luchtmachtbasis van het Franse leger, met de meest moderne vliegtuigen, die constant aan het oefenen zijn. Zelfs een atoombom hebben ze hier invoorraad. Het is nooit stil in de stad door die overvliegende straaljagers, maar blijkbaar hebben de inwoners daar helemaal geen last meer van 🎧🎧🎧🤪🤪🤪 Morgen stappen wij opnieuw 27 km naar Audignon